[wiersz o miłości] Pustynia róż

[Martha P.]

Odgrodzony gęstwiną z róż
po drugiej stronie ogrodu
patrzysz na mnie obojętnie
jak na drzewo, które zrzuca liście
z tęsknoty za latem.

Piękny widok - Ty wśród róż,
patrzący tak przeciągle.
To tylko złudzenie
moja fatamorgana
na pustyni kolczastych róż.

Burza piaskowa
zastaje mnie samą
zasypując
raz po raz
ulewą kolców.
Uciekam !
Rani!
Wracam, by zerwać choć jeden kwiat
krwawię
Cierń przenika mnie...
Nie potrafię.

Ty tego nie zobaczysz.
Będziesz stał wciąż, pośród róż
patrząc tak przeciągle ...