en face w nieładzie

[Aneta Paradysz]

z tego co materialnym nie jest
namacalne –bynajmniej- westchnieniem

zauważam

- utkwione w smutku spojrzenie
radość zmiętą w dłoniach
w geście wstrzymaną chęć

droga powrotna do

zsuwam ramiączko

en face w nieładzie
z boku ułożona

wymiatam spod łóżka zguby zeszłe

-te z kiełkujących rojów
krokusów pewnych
zdarzeń wiśni rozkwitłych

przejrzałych jabłek - precz

- on ma oczy spłoszone
ja zielone wciąż

[Dotyk]

jak zwykle trzeba czytać kilka razy, czytać i wgryzać się w te smutki i bóle.
I zawsze warto.

a to:

- on ma oczy spłoszone
ja zielone wciąż " - cudowne.

cmok - Mikra

[Aneta Paradysz]

Dzięki za wgryzienie ...;)

Pozdrawiam ciepło
A.