Julia

[Patryk_Wącławski]

Naśladowanie z naśladowania ze Słowackiego. ;)

Julia

Opisać Julię - by tym, kim się zdaje
Jak kwiat na papierze rozkwitła mi rajem
Rumianą tęsknotą i nocnym czuwaniem
Zachwytem i bólem, co czekać wciąż każe
Okrutnym pragnieniem by pozbyć się marzeń
I kruchą ucieczką przed rozczarowaniem.
Opisać Julię - by mgle nadać zarys
Odrzucić niepewność nadziei i wiary
Uchwycić, zatopić jej piękno w atrament
By chwilę choć móc poczuć, dotknąć, zobaczyć
Doświadczyć i wiedzieć, że pamięć coś znaczy
I kiedy odejdzie - zostanie choć pamięć.
Opisać Julię - niełatwe zadanie
Zagubić się w czasie, zapomnieć się dla niej
Odtrącić okowy cielesności kruchej
Zostawić za sobą - co pęta istnienie
I tak jak i ona marzyć - być marzeniem
I chłonąć jej duszę sam wszak będąc duchem.
Opisać Julię - znaleźć myśli, słowa
W tak niedoskonałych - doskonałość schować
By trud całonocny był dziełem stworzenia
By chociaż przez moment w mar krainie gościć
Piórem skrzesać w sobie iskierkę boskości
A rankiem powołać swój sen do istnienia.
Opisać Julię - zanim razem z rosą
Czułe dłonie świtu w niebyt ją uniosą.
Zanim sen rozwieje bezwzględna jutrzenka,
Zmienić go w poezję, życie, wieczność, trwanie.
By, gdy wizja wizją w końcu być przestanie,
W świecie pozostała cząstka tego piękna.

27.12.08r.

[Nata_Kruk]

Patryku, że to naśladownictwo, czuć po pierwszym czytaniu.
Wiersz przywołuje zamglone, ale miłe wspomnienia, z czytania naszych wielkich
poetów z dawnych czasów. Dla mnie to jakby wejście a bajkę - zupełnie inny "duch" poezji.
Uważam, że wiersz ma "ręce i nogi". Dla mnie jest miły w odbiorze, przeczytałam
go z przyjemnością.
Drobna uwaga... jak zechcesz, poprawisz...
(...)
"By chwilę choć móc poczuć, dotknąć, zobaczyć . . . usunęłabym "móc"
Doświadczyć i wiedzieć, że pamięć coś znaczy
I kiedy odejdzie - zostanie choć pamięć. . . . . . zamiast "choć", dać inne słowo, może wątła..?
Opisać Julię - niełatwe zadanie
Zagubić się w czasie, zapomnieć się dla niej
Odtrącić okowy cielesności kruchej
Zostawić za sobą - co pęta istnienie
I tak jak i ona marzyć - być marzeniem" . . . zamiast "być", może pozostać...?
(...)
"Piórem skrzesać w sobie iskierkę boskości" . . nie lepiej.. wskrzesić..?
(...)
"W świecie pozostała cząstka tego piękna" . . . dla mnie lepiej.. pozostanie

Tyle ode mnie, pozdrawiam... :)

[Patryk_Wącławski]

Dziękuję Ci za miłe słowa. Rady doceniam, aczkolwiek nie wprowadzę ich w życie. Część zaburzyłaby w istotny sposób rytmikę wiersza, część zaprzeczyła pierwotnej intencji. Mimo wszystko dzięki.

A ja zadam zagadkę. Z jakiego utworu (i czyjego autorstwa?) czerpałem? Nagroda w postaci dużej dozy samozadowolenia, dumy i satysfakcji.

Pozdrawiam :)

[Nata_Kruk]

Moje rady są na moje wyczucie, a ja bywam omylna.
Wiersz Twój, niech pozostanie jak chcesz.
Na zadane pytanie nie jestem w stanie odpowiedzieć... coś delikatnie gra, brzęczy...
ale wolę zamilknąć w tej chwili.
Miłego wieczoru... :)