[wiersz o miłości] Nie opuszczę Cię aż do śmierci (sonet z ogonem)

[Rafał Dramiński]

Chciałbym me serce - Tobie miła oddać.
Być może innej darowałbym więcej,
lecz takie drobne, delikatne ręce
marnością świata obarczać mi szkoda.

Niech serce Twoje, także mi się odda,
niech nie drży dłużej w niepewności męce,
a raczej całe stopi się w podzięce,
że trwa uczucie, choć gaśnie uroda.

Nie jestem biedny ani przykry facet;
nie chcę też innej: szukać nie mam czasu.
Pragnę Cię szczerze. Czemuż ona płacze?

Wiem - nie ma koni, sukienki z atłasu
ni matka szczęścia Twego nie zobaczy,
lecz dla mnie-ś piękna, w mroku tego lasu...



Jam doktor Lecter, co kocha - inaczej.