Zapomnienie

[Piotr Kołodziejczyk]

Zapomnienie

Co noc wspomnienia świetności mej lat,
Nachodzą mnie jak gwiazdy niebiański świat.
A teraz jak płatki ze zwiędłych róż,
Opuścił mnie nawet mój anioł stróż.
Z łez moich rzeki z koryt swych wylały
A źródło me życia wyschło, nie przetrwało.
Niech wiatr daleki zbudzi tysiąc burz,
By choć piorun wymówił me imię lecz nie pamięta już
I sam na tym świecie obok uczuć zakazanych ,
Błąkać się mi przyszło I zostać zapomnianym .

[Patryk_Wącławski]

Jak już rymujesz, to warto się zatroszczyć również o rytmikę. Poza tym za dużo me, mej, mego, mych. Cóż jeszcze, rymy ok poza ostatnim. Bije po oczach.

Treść... Nie podoba mi się. Ot takie... banalne marudzenie. No ale pisz, pisz, pisz.

Pozdrawiam.