Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Widzę was jak perły z morskiej głębiny
moje kochane Bogu oddane dziewczyny
z dna oceanu naszej wiary wyłowione
przez powołanie jako dar Jezusa rzucone

Aby siłą modlitwy Boskie łaski wydobywać
A poprzez miłość serca pojednywać
szczęśliwy kto na swojej drodze życia
dokona cudownego wręcz odkrycia

Że ta śliczna perła jak ten klejnot drogi
płomieniem ogrzewa serca w wiarę ubogich
w strapieniu okaże siłę miłosierdzia
a z waszej przyczyny w wierze utwierdza

W modlitwie te klejnoty całuje i marze
by blaskiem zabłysły przed każdym ołtarzem
bo każda w ofierze swą pracę oddała
dla chwały Boskiej aby w świecie zajaśniała

Opublikowano

Gdyby kazano mi recytowac taki wiersz, to najpewniej
bym stała się ateistką. Nieudolne rymy, niestety, odrzuca od wiary,
zamiast przyciągać.
Np: "szczęśliwy kto na swojej drodze życia
dokona cudownego wręcz odkrycia" - ani to odkrywcze stwierdzenie,
ani ładne. Koniecznie dużo czytaj dobrej poezji, najlepiej klasyków,
a potem dopiero ponownie zacznij pisać. Poezja religijna, jest szczególnie
trudna, żeby nie czyniła więcej szkody jak pożytku, trzeba umieć i chcieć się
szczególnie potrudzić. Musi miec sens, i być poezją.
Ale, "czasami człowiek musi, inaczej się udusi".
Życzę sukcesów, pozdrawiam
- baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Nie wiem co masz na mysli mowiac niegrzeczny a kogoz to obrazam mrzac o blasku chwaly Boskiej i majac tylko i wylacznie ja na mysli?????????????/

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...