Zgłoś

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję.   Pozdrawiam         Dziękuję. Dokładnie tak jest. Wyrosłem w społeczności, w której odejście kogokolwiek z niej było zawsze wstrząsającym wydarzeniem. Dzisiaj żyję w świecie, w którym obserwuję spłycanie i odpychanie na jak najdalszy plan tematyki śmierci. Powiedziałbym, że nawet jej uprzemysłowienie. To jest naprawdę ogromny kontrast.   Pozdrawiam.          Dziękuję Jacku za obecność, wiarę i Twoje rymowane komentarze.   Pozdrawiam.       Wspóczuję.   Dziękuję.   Również pozdrawiam.

@FaLcorN to miło, ładny rym. Oborniki ładne miasteczko.  Będę Cię wypatrywać w okolicy 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie przywiązywać się do rzeczy, do miejsc, do ludzi, do rytuałów... wtedy chyba łatwiej się odchodzi.   Pozdrawiam.       Tak, jesteśmy ślepi jak mrówki, które opowiadają sobie o słońcu.   Pozdrawiam         Bardzo dziękuję.   Pozdrawiam       A ja nauczyłem się, że nie ma "rzeczy oczywistych". To co dla nas jest oczywistością, niekoniecznie musi być oczywiste dla innych. To samo dotyczy postrzegania świata. Żyjąc w zamkniętym kręgu, możemy utwierdzić się w przekonaniu, że cały świat (a właściwie jego odbiór) wszędzie wygląda tak samo, a tak przecież nie jest. Wyrwa - przepaść - pustka pozostaje często po kimś, kto odszedł. A po co się pisze? Choćby dla takich komentarzy.   Pozdrawiam      

Przypomniał mi się stary kawał:   W środku nocy pośrodku blokowiska jakiś facet krzyczy: - Ludzie! Ludzie! Ludzie! W oknach uśpionych bloków zaczynają zapalać się światła, a gdy ich mieszkańcy zaczynają wyglądać na zewnątrz żeby sprawdzić co się dzieje, facet krzyczy: - Ludzie! Dlaczego wy nie śpicie?! I odchodzi.    Pozdrawiam :)

@befana_di_campi dzięki :)))  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nasza miłość jak kwiat - niepielęgnowana usycha :)