Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czy jakby serca napełnic suche
Sokiem miłosci i wyrozumienia
Czy jakby lod stopic podmuchem
Czystego i przejrzystego sumienia
I wzniesc się ku niebu na skrzydłach dobroci
I spojrzec z gory na swiat i na ludzi
Pomnozyc ciepło przez szczerosc kroci
Czy wtedy swiat się z letargu zbudzi…?

Czy ręka rękę zrozumie w uscisku
Czy słowa , czyny bez skazy zasieją
Ziarno „bądz ludzki“ na swiata sciernisku
Czy zakiełkuje ono nadzieją …?

Niech ci co syci ludzką mądroscią
Na płotnie nieba obrazy malują
Ogromne, jasne,barwne prostoscią
Pędzlem miłosci niech swiat szkicują !

I wtedy w kazdej szarej duszy
Jak w lustrze zycia miłosc się odbije
Jak sucha gałąz podłosc się skruszy
Kto spojrzy w niebo , zrozumie…
ze nie tylko dla siebie zyje…

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


rozumiem, że nie masz polskich znaków, więc poprawiłam ale wiersz ma dobre przesłanie, wiem że może się podobać ludziom zzabieganym co słowa odbierają bez zbytniego wglłębiania się, a chcieliby coś przeczytać.
Znam takowych więc nie przejmuj sie ze cię niektórzy zjadą za rymy nie takie za słowa za proste,
głowa do góry!
za chmurami też świecą gwiazdy
cmoook

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Andrzej_Wojnowski Może właśnie tak pozytywny odbiór. Dlatego, że pisane z serca, z autentyczności. Zdrowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Już pierwsza gwiazda wzeszła – zimna i szklana, Jak oko Boga, co patrzy z nicości na pana. Śnieg otulił ten dworek całunem milczenia, Zgasły dawne hałasy, zgasły uniesienia. Stół stoi biały, wielki – jak lodowa kra, A na nim drży płomykiem samotna łza. Obrus lśni krochmalem, sztywny jak sumienie, Pod nim siano nie pachnie – lecz kłuje jak ciernie. Jest talerz dodatkowy... dla wędrowca, mówią? Lecz dzisiaj cienie zmarłych w nim usta swe lubią Zanurzać bezszelestnie. Nikt nie puka w drzwi. Tylko wiatr w kominie swą kolędę brzmi. Biorę w dłoń ten opłatek, kruchy chleb anioła, Lecz komu go połamać? Gdy pustka dookoła! Wyciągam rękę w przestrzeń – dłoń w powietrzu wiśnie, I czuję, jak ten mróz mi serce w kleszcze ściśnie. „Wesołych...” – szepczą usta do ściany, do cienia, I kruszy się ten chleb w pył... w proch zapomnienia. Choinka w kącie stoi, strojna jak na bal, Lecz bombki w niej odbijają tylko wielki żal. Patrzę w nie jak w zwierciadła – widzę twarz starca, Co przegrał życie swoje w te karty u szulera, u marca. Gdzie gwar dziecięcy? Gdzie matki krzątanie? Jest tylko „Bóg się rodzi” – i moje konanie. O, Panie, co tej nocy zstępujesz na ziemię, Czemuś mi włożył na barki to samotne brzmię? W stajence było zimno, lecz byli pasterze, A ja tu, w ciepłej izbie, w swą pustkę nie wierzę. Więc siedzę i czekam, aż świeca dopali, Aż noc mnie tym czarnym płaszczem, jak kir, przywali.
    • @KOBIETA gdyby nie kobiety, nie byłoby świata:)
    • @violetta zobacz Violetta …jednak my dziewczynki ;) o wiele więcej i szybciej rozumiemy:)  Spokojnych Świąt dla Was

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ️  
    • Piękna, żarliwa poetycka modlitwa. Pełen uznania za to co i jak napisałeś. Pozdrawiam Robercie z życzeniami dobrych Świąt dla Ciebie i rodziny. Marek. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...