Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

poczuć
w zamyśleniu zapach ziemi
w oddechu
wielobarwnych kwiatów

usłyszeć
szelest owadów w trawie
w brzęczeniu pszczół
zajętych poszukiwaniem nektaru

odkryć
tajemny rytm
kolejność rzeczy
zaniemówić z niemocy

i cieszyć się chwilą daną
poczuć się ułamkiem w całości
dotykając niepostrzeżenie
wielkości

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dotknąć: kogoś, czegoś - zapachu.
Czy koniecznie "dotknąć?"
Może poczuć: kogo, co - zapach? Myślę, że ten wiersz podzielony
na zwrotki, byłby znacznie ciekawszy: dla oka i lepiej by się czytało.
Np.:
poczuć
w zamyśleniu zapach ziemi
w oddechu
wielobarwnych kwiatów

usłyszeć
szelest owadów w trawie
w brzęczeniu pszczół
zajętych szukaniem nektaru

odkryć
tajemny rytm
kolejności rzeczy
zaniemówić z niemocy

cieszyć się chwilą daną
poczuć ułamkiem całości
dotykając niepostrzeżenie
wielkości "


Bo sam wiersz, podoba mi się, ja bym wolała
bez ostatniego słowa: "stworzenia", nie zawsze należy
dopowiadać do końca:
" dotykając niepostrzeżenie
wielkości" - dla mnie- to jest to!
Serdeczności
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Rafael Marius Oj tutaj troszkę bym polemizował z tą większością poetów, która podobno woli o brzydocie pisać :)) Nie znam proporcji ale sporo chce o pięknie :)) @Stary_Kredens Bardzo dziękuję i również pozdrawiam !!
    • @Ewelina Owszem Ewelina i Ty również trochę też :) @Rafael Marius Dzięki Rafał, cieszę się. 
    • Szuria i furia. Obie z jesieni. Szur, a ja w liściach z nosem przy ziemi wśród bezkręgowców lub protoplastów wszystkich dla których, miły w dłoń kasztan.     Furia na skrzydłach chce stąd odlecieć. Smardz albo pociec może nie przeciec. Z bibuły na niej falują tony. Czyjeś tam krzywdy i wiatr w miliony.     Jesienią znowu tyle się wniesie: ziemia na butach, chrząszcze kołnierzem. Słońce się chyli już przed wieczorem. Furia zje z szurią jak mysz pod stołem.         *         Im Eumenides patrzy życzliwie. Zmówi się z nimi, obie wyżywi. Z igliwiem starszej wyrzut sumienia — da młodej pogryźć szczyptę kamienia.   Aż im się zerwie cyklon ważności. Odejdą zimą w poślizg i pościg. (Może się z czasem znajdą w salonie, chyba że zgodzi je Tyzyfone).     inspiracje:

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

                   
    • @Stary_Kredens @Stary_Kredens W Pismie Świętym o glupocie czlowieka odrzucającego swiadomie P.Boga, jest bardzo wiele napisane.    "Jeśli chodzi o nasze wieczne przeznaczenie, to albo jest się głupcem, co oznacza odrzucenie ewangelii Chrystusa, albo jest się mądrym, co oznacza wiarę w Chrystusa i powierzenie Mu swojego życia (zob. Ew. Mateusza 7.24-27). Wierzący odkrywa, że ewangelia- którą uważał za głupotę- jest w rzeczywistości mądrością Bożą, która zapewnia mi wieczne zbawienie"   Serdeczne pozdrowienia przesyłam pięknego dnia życzę i samych dobrych wyborów  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • dwa razy mało to chyba złóż myśli szybko naprędce  w kwadracie kantów nie widać są kąty cztery nie więcej   tych myśli nigdy za dużo  nad sobą zawsze na czasie a obłęd należy zgubić wyjść z koła i patrzeć inaczej :)))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...