Zielona Dama

[karmanti]

Przychodzisz by omamić mi umysł,
szukasz we mnie wiary w dobroć ludzi

Ślepo każesz ufać, błądzić pomiędzy złudzeniami,
ja głupia, nie potrafię się tobie przeciwstawić

Budzisz uczucia których wcale nie chcę,
wzruszasz, wybierasz za mnie, rządzisz moim sercem

Wydajesz rozkazy, ono ich rytmem tobie bije,
a rozum w obłędzie sam dla siebie myślami płynie

Próbujesz nauczyć żyć, rozumieć i kochać,
a jedyne co znam to ciągła tęsknota

Karmisz mnie sobą jak powolną trucizną,
nie wierzę już, że jesteś lekarstwem na wszystko...

[Kai_Fist]

hmmm, jak dla mnie brak czegoś stanowczego w tym wierszu...tak mi się to na myśl nasunęło.

Pozdrawiam.