karmanti

MYŚLI Nie szukam w sobie pragnień, które mogą mnie zaskoczyć, ani marzeń bez przyszłości. Szukam ułamka duszy, którym mogłabym się z kimś podzielić i przez to ofiarować cząstkę siebie. Nie szukam w świecie prawd, których nie znam, nieodkrytych lądów, przygód jakiś. Szukam miejsca do powrotów i żalu, by wiedzieć, że jestem u siebie i czuć się tak. Nie szukam w Tobie dzikiej fascynacji, czy niewyśnionej nawet fantazji, ani szaleństwa, które poza zagubieniem niczego nie daje. Szukam naszej wspólnej drogi zrozumienia, miłości która nas zjednoczy, a jednocześnie otworzy umysły i serca na innych.

Przychodzisz by omamić mi umysł, szukasz we mnie wiary w dobroć ludzi Ślepo każesz ufać, błądzić pomiędzy złudzeniami, ja głupia, nie potrafię się tobie przeciwstawić Budzisz uczucia których wcale nie chcę, wzruszasz, wybierasz za mnie, rządzisz moim sercem Wydajesz rozkazy, ono ich rytmem tobie bije, a rozum w obłędzie sam dla siebie myślami płynie Próbujesz nauczyć żyć, rozumieć i kochać, a jedyne co znam to ciągła tęsknota Karmisz mnie sobą jak powolną trucizną, nie wierzę już, że jesteś lekarstwem na wszystko...

Wiersz skierowany jest do osoby która odeszła i nie zdążyła przekazać mi swoich wartości. Sądzę, że Oni tam wiedzą więcej niż my tu szczególnie o tym co dobre, a co złe. Czy to jest banalne?

Daj mi dłoń swą bym czuła Daj mi serce swe bym mogła kochać Daj mi myśli swe bym wiedziała co dobre, a co złe bym wiedziała czym jest grzech

o czasie i włożonej pracy pozwól, że będę sama decydować, dzięki za opinię, również pozdrawiam

Butelka za butelką - coraz dalej stąd Papieros za papierosem - szybko zapomninam to Uciekam ze świata kłamstw, by coś zabrać, by coś dać Już mnie męczy to bujanie, znów się boję, znów się ranię Piosenka za piosenką - piękniejszy świat Linijaka za linijką - zatrzymuję czas Chcę tu tak stać, płakać i się śmiać Chcę tu tak stać, móc znów cię kochać... Przystanek za przystankiem - jestem coraz dalej Ulica za ulicą - tak spokojnie, tak tu cicho... Widzę nowy lepszy świat, nie ma w nim ciebie, nie ma w nim was Lecz nie sama jestem tu, z prawej wróg, z lewej wróg... 16.05.2002

Jest to pierwszy mój wiersz TU, ale nie pierwszy w ogóle. Jest on inny od reszty moich wierszy toteż chciałam sie dowiedzieć co inni o nim sądzą. Dla mnie ten wiersz jest formą żartu czy wręcz naśmiewania się i z pewnością nie napisałabym czegoś takiego osobie z którą bym się chciała spotkać (apropos tej kartki) Tak więc żeby nikt nie pomyślał, że jest to moje osobiste ogłoszenie matrymonialne.

"szklane", "lodowate", "zimne" i ta krew, a to wiersz o miłości, nawet jeśli o tej nieodwzajemnionej czy utraconej, to jakoś nawet nie czuję tu nutki żalu. Nie chodzi mi tu wcale, o brak jakiejś cukierkowości tylko opisu normalnych, ludzkich uczuć. Czemu tylko w tak szkarłatny sposób potrafisz to wyrazić? Jakbyś na siłę starała się być zła, tak to odbieram, ale to tylko moje skromne zdanie, pozdrawiam Cię serdecznie i życzę więcej uśmiechu

Wysyłam Tobie - Nieznajomy dziś zaproszenie, byś zechciał spełnić moje marzenie Jestem dość niespokojną kobietą, więc nie możesz być Miły tradycjonalistą, czy ascetą Elegancki ubiór jest mile widziany, więc nie daj Boże by był niedbały Uczesanie może być wedle uznania, choć wolę prostotę od nieładu i wydziwiania Zachowanie nienaganne lecz spontaniczne, nie lubię gdy jest zbyt nudno lub zbyt komicznie Bukiet róż elementem jest nieodzownym, pięknym, pachnącym i jakże dlań ozdobnym Zapewne w jego blasku Mój Nieznajomy, będziesz bardziej interesujący i jak on - rozpalony Od tańca w świetle księżyca rozpoczniemy spotkanie, to dobry moment dla dwóch obcych ciał na przytulanie Potem kolacja i spacer po plaży, byś miał co wspominać, za czym tęsknić i o czym marzyć Więcej planów nie śmiem tutaj zdradzić, by nie zapeszyć lub za bardzo Cię śmiałością nie zrazić Jeśli więc odpowiadają Tobie moje te wymagania, zapraszam Cię do rychłego się zapoznania