Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie napiszę prawie nic
siedząc jak na węglach
rozżarzone oczy tropią
każdy ruch i treść

niby niechcący

metaforycznie balansuję
po pamiętnych stronach
kroplami tęsknicy spływa
wzruszenie

krtań ściska łzawi oko
cichutka przejrzysta
potrzebna jak oddech
w duchocie

niestety
indagacja uderza z furią
rusza nagonka pomówień
śrutem strzelają w zająca
za nic

nie dam się złapać
wybacz że zmykam
z kwiatem magnolii
na dłoni powrócę

wyczytasz

Opublikowano

Zaczytana...pięknie tereso jak zawsze!
No i te wersy:

" metaforycznie balansuję
po pamiętnych stronach
kroplami tęsknicy spływa
wzruszenie

krtań ściska łzawi oko
cichutka przejrzysta
potrzebna jak oddech
w duchocie"

Pozdrowionka!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Judytko, indagacja tzn. śledztwo, dochodzenie, inwigilacja itp.
Tak. To Coś zaiste "dusi"...
dziękuję :))
ciepełka!
jestem uduszona (:nie ma za co
Opublikowano

Krysiu, nagonka zwykle nie strzela, nawet śrutem,
nagonka nagania zwierzynę na stanowiska myśliwych i oni strzelają.
Poza tym zając, śrut i magnolia, mam wrażenie (może niesłusznie),
- zagęszczenia symbolami.
Przemyśl jeszcze to.
Jeszcze tu wrócę, serdecznie pozdrawiam
cmoki - baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Sorry, miało być "strzelają" (zjadłam "ją"), poprawione.
Natomiast co do śrutu i magnolii, to jest ok wg zamysłu...
powiem tylko, że są dwie akcje (na zasadzie kontrastu),
zając też jest metaforą...a wszystko w relacji peela.
Dziękuję za przybycie i wnikliwy komentarz.

Serdecznie pozdrawiam :))
Krysia
Opublikowano

To wszystko w porządku. Znasz mnie już trochę z komentarzy:
zwykle wolę powiedzieć coś za dużo, co nie zostanie wykorzystane,
niż popełnić "grzech" zaniechania, myślę, że tak lepiej.
Zresztą, jak to baba - lubię sobie pogadać!
Ściskam, pozdrawiam
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Relsom @Berenika97 @Roma Bardzo dziękuję za tak ciepłe komentarze:):)
    • @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! Wiatr, odwieczny hulaka.  Nie zna drzwi ani zaproszenia, Wpada zawsze bez pozdrowienia Raz poetą, raz psotnikiem, Głośnym jest osobnikiem! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję!    Wiatr figlarz choć nie ma rąk uwodzi sukienki, pranie rozwiewa i nagle ... zwiewa.   @violettaŚmieszek i urwis jakich mało! Bardzo dziękuję!  @RomaBardzo dziękuję! Pachniało burzą i ogrodem, gdy zawitał ten urwis z ogromną energią, narozrabiał nieźle :) Pozdrawiam.   @Annna2Bardzo dziękuję!  @RelsomBardzo dziękuję!   Też go czuję, jakby niósł coś więcej niż powietrze — tchnienie siły, zapach wolności, puls natury. To niesamowite, jak potrafi poruszyć nie tylko firany, ale i duszę. @MigrenaBardzo dziękuję! @Migrena Cisza — Twoja ulubiona, a taka potężna. Nie potrzebuje krzyku, by poruszyć. Wystarczy jedno zdanie, jeden szept między wersami  i nagle w duszy robi się przestrzeń. To w niej dzieją się prawdziwe cuda.
    • @Roma Ależ mnie zaskoczyłaś! :))) Nie spodziewałam się, że taka prosta czynność, jak wspólne czytanie wierszy, dostarczy tak pięknych słów. Mój luby był i jest pierwszym czytelnikiem tego, co napiszę. Już dawno zwolniłam go ze stanowiska recenzenta (był i jest kompletnie nieobiektywny!). Dlatego "męczę go" wierszami innych autorów, tych, których sama cenię.:)) Ale "jego męka" i moja przyjemność z czytania, połączyły się w fajną formę wspólnego spędzania czasu. I to tylko tyle. Natomiast cieszę się, że Ty się cieszysz jako autorka niebanalnego i nieoczywistego utworu, który wywołał tyle fantastycznych emocji. Pozdrawiam ps. To już nie pierwszy Twój wiersz, który wspólnie podziwialiśmy. Mój małżonek najbardziej zapamiętał "a niech mnie" , nawet powtarza teraz "kurde blaszka!" A ja zastanawiam się, czy nadał mi nowe imię - blaszka.
    • I nastała szaruga przyćmiona jak ból głowy dach dudni w deszczu strugach dnia jednakie połowy   Czas godziny przeżuwa skazany na ściskoszczęk kukułka się wykluwa a w głosie słychać obrzęk   To z wiersza: cóż po chlebie kiedy nie smarowany – w jednym wersie pisany ten cytat tam był – niebem  
    • Cisza nie krzyczy — tylko tnie, gdy ból się gnieździ tam, gdzie nikt nie chce. Nie widać krwi na myślach dnia, choć serce pęka raz po raz.   Ostrze to lustro — odbija lęk, ten, co się czai w środku mnie. To nie o śmierć tu chodzi, wiesz — to próba, by poczuć coś jeszcze.   Skóra pamięta, choć rana się zasklepi, a noc, jak matka, tuli do ciemności. Nikt nie rozumie… lecz może ktoś spyta: „Czy boli cię dusza?” — choć raz, choć coś.   Nie chcę cię straszyć, nie chcę cię żegnać, tylko usiąść obok — nie oceniać. Bo nawet w szramach bywa sens, choć prawdziwe ukojenie ma inny kres.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...