Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zagubiona

Mari Kefar
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Mari Kefar

Mari Kefar

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Ogarnięta nadzieją uczuć niewygasłych
Nabrzmiewam gniewem.
Wypatruję Cię gdzieś z daleka
Choć wiem, ze nie istniejesz.
Ja gniewna
Jestem sobą z dnia wczorajszego.
Błądzę w przeszłości szukając oznak jutra.
Nie ma Cię tam,
Jestem tylko Ja...
Ja i moja złość.

Nieposkromiona

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jacek_Suchowicz
      papierowa miłość

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      jeszcze nieraz gdy się namyślisz by narysować oczy usta obiekt zaniknie jak duch nieczysty w realu i na papierze - pustka   i może warto ciut poczekać pierwej oswoić jak książę lisa by nie prysnęło co spadło z nieba chciało być razem jeszcze dzisiaj :))  
    • Father Punguenty
      Erotyk XV

      Przez Father Punguenty · Opublikowano

      ..trudno, awangarda zawsze ma najtrudniej.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pzdr..
    • Stary_Kredens
      Lekka

      Przez Stary_Kredens · Opublikowano

      @beta_b bardzo optymistyczny wiersz o lekkości i lekkim piórem napisany. Szczery podziw Pozdrawiam serdecznie Kredens 
    • Domysły Monika
      Zatrzymana w sobie

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Naram-sin Do pisania wierszy trzeba fantazji. Do pisania komentarzy również. Bo jedno i drugie to sztuka. Po pierwsze, i po ostatnie… chodzi o wyczucie emocji. Gdy czytasz czyjś tekst, dobrze jest na chwilę odłożyć na bok swoje „mam prawo do opinii” i zapytać siebie: ile krytyki mogę wcisnąć z tak zwanego buta, zanim zniszczę coś więcej niż tylko słowa? Treści, które czytasz, to nie tylko forma. To żywi ludzie ze swoją historią, czasem bardzo osobistą. Czasem pisaną nocą, ze ściśniętym gardłem. A z takimi rzeczami trzeba ostrożnie.   Pouczanie a nauczanie - różnica subtelna, ale kluczowa. To pierwsze wywołuje opór, to drugie buduje most. Krytykowanie a sugerowanie -  tu też detale robią różnicę. Jedno zostawia ślad, drugie daje kierunek.   Komentarz to nie miejsce na dominację. To zaproszenie do rozmowy. Jeśli tak bardzo chcesz się wypowiedzieć... powiedz coś, co nie rani. A jeśli musisz coś skrytykować - zrób to z klasą, nie bezlitośnie. Uważam, że posiadasz wiedzę i wielu dzięki Tobie może rozwinąć swój talent, jednak kwestia polega na tym, że chyba za mocno zafiksowało się Twoje ego, że tak powiem.  
    • Kasia Koziorowska
      Rozmawiać z ludźmi

      Przez Kasia Koziorowska · Opublikowano

      Czy to, co zostawia po sobie znaki na niebie, cierniste gwiazdy, powinno kojarzyć się z nadzieją? Czy to, co pozostało po jutrze, stanowi element przyszłości?   Zliczam skrupulatnie pragnienia. Kataloguję łzy, przelane nadaremno, pod włos czasu. Czekam na Ciebie nad przepaścią – w czeluściach zalęgło się moje odbicie.   Prawdopodobnie stałam się skrawkiem życia wiecznego. Zaplątałam we własne rzęsy. Moja przeszłość nie koliduje z przemijaniem.   Oglądam się, widzę same obce zwierciadła. Przybądź, namiętności, odkryj w środku kilka nadaremnych złudzeń. Być może to zewnętrzny świat nauczy mnie rozmawiać z ludźmi?   Nie liczę na Twoje poczucie winy, na Twój bezczas. Jestem duszą, pozostawioną wczoraj na wysypisku ludzi.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...