Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Złapiemy kłęby marzeń
ujarzmimy je raz nie dwa.
W wirze zadumy
chwytamy oddech -na dłużej.

Poskąpimy złym przeczuciom
odeślemy je do diabła!

Przygarniemy całe dobro.
Wyciśniemy sok pomarańczy
spijemy eliksir,
i poczekamy do jutra.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • bardzo ładne  uchwycona chwila która nasiąka myślami egzystencjalnymi  Pozdrawiam
    • @iwonaromaTwój wiersz przypomina, że naiwność i wrażliwość to nie słabości, które należy ukrywać, ale część naszej natury, która pozwala nam doświadczać pełni życia. Czasami trzeba się zranić, żeby naprawdę żyć. 
    • @Nata_Kruk ładnie    o naszym końcu ktoś przypomina najczęściej jest to jakiś skorupiak a my żyjemy dobro czynimy nie pozwalając już innym upaść   jesteśmy nurtem który przyśpiesza lub czasem zwalnia by zebrać siły brzegi bagienne - już nie ten etap bardziej stabilni cisi i mili   a lata lecą niepostrzeżenie  ostatnie przyjdzie nasze zadanie tu zostaniem wspomnieniem echem tam na nas czeka powitanie :)))
    • @iwonaroma Prosto, lapidarnie, ale w cel:) pozdrawiam 
    • @Nata_Kruk Dla mnie Twój wiersz jest wierszem filozoficznym, który pod pretekstem medycznego terminu, wyzwala refleksje nad życiem, czasem i świadomością naszej śmiertelności. Tytuł jest bardzo ważny, bo można go odczytać różnie. Jako określenie medyczne, które w każdej chwili może przynieść śmierć, a więc symbolizuje kruchość życia. A zapis z rozbiciem to tętno czyli życie i jego przepływ. Czyli życie (tętno) jest ciągle zagrożone (tętniak). Dlatego jest ono loterią, ale Ty jesteś spokojna i świadoma. Piękna jest metafora rzeki - symbolu życia, upływającego czasu i krwiobiegu. I kosmiczna, niezwykle filozoficzna refleksja nad miarą czasu. To suma przeżytych lat nadaje ostateczny sens. Trochę się rozpisałam, bo kilka lat temu ktoś z rodziny odszedł w ten sposób. Bardzo poruszył mnie Twój wiersz. Pozdrawiam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...