Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

gałązkę jabłoni dedykuję
szkoda pisać gdy wszystko dojrzewa
ptaki wypuszcza dla ciebie

przez podróż i po życie
jedno w ten moment płonie głos
uchowaj serce kłuje(....)

na rynku rozmowy że podatki wysoko

czekanie czekaniem
tykanie odpływaniem,
powoli tęskni za jutrem
bliskością już podróż
wyrywa do biegu się
czuciem tysiące moich
kilometrów kruszeje

w uszach dźwięki przeróżne nam
biada temu co mówi obudź do drzewa
przenika to wszystko tak trzeba?

rozpostarta płatków mgiełka


(....)

*taki zapis narazie jaki
się(nie tylko)tworzy*(...)

Opublikowano

Znam z warsztatu...podoba mi się.
Budzi głębokie zamyslenie nad ulotnością i nad sensem życia.
Ta podroż może wiązać się ze stanem chorobowym, który
daje jasne światło, że granica już coraz bliżej, że trzeba
ją będzie przekroczyć, a jednocześnie wahanie (lęk, wątpliwość?)
"czy tak trzeba"?

A tę strofkę bym tak:

czekanie czekaniem
tykanie powolnym odpływem
tęskni za jutrem bliskością
a już podróż wyrywa się
do biegu czuciem
tysiące kilometrów
kruszeje

Judyt, sorry, że pogrzebałam...
ja tylko tak dla siebie, ale gdyby...
to proszę :)))

Ppozdrawiam ciepło

Opublikowano

drażni mnie momentami :P

1) płonie głos
uchowaj serce kłuje

2) biada temu

nie wiem kurcze, nie, to jednak chyba nie dla mnie, lekko archaiczne jak dla mnie, sama nie wiem;

za to ten fragment bardzo:

szkoda pisać gdy wszystko dojrzewa
ptaki wypuszcza dla ciebie

przez podróż i po życie

pozdrawiam cieplutko
Marta

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tereso dziękuję b. za grzebanie(ile chcesz to se znaczy sobie grzeb;), przyjżę się jeszcze bliżejtemu wierchołowi z pewnością może być
nie gotowy
:)ciepłoniaście!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Marto dziękuję serdecznie za depnięcie swoją obecnością i słowo
przyjżę się bliżej jemu jak mówiłam o ile starczy sił,
bo może drażnić może może.. w warsztacie mało co dziabnięty OJJJJJJ
archaiczny pewnie też bo pismowy(to akurat może być dla wierchołka komplementem;)
:)))ciepłoniaście tysz!
Opublikowano

Judysia, dobry tytuł... bardzo dobry początek. Teresa ładnie opisała to, co wiersz chce przekazać, czuć to w słowach, ale... od momentu... przez podróż i po życie... wiersz sprawia wrażenie niedokończonego, tzn nie do końca "ułożonego" w wersach... choć tytułowe granice mogą to poniekąd..." usprawiedliwiać".
Ja w każdym razie nie będę szperać, zrób to sama, bo potrafisz..;)
Zajrzę za jakiś czas. Serdecznie pozdrawiam... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


HAh Nateczko to też skrobnęła i zawierzyła
dzięki serdelkowate za depnięcie nóżką
niedokończone to.. to bedzie i co poradzić? łoj
chyba wolę już o św. StanisławieKostce oj..blado blado..
czuciem tysiące moich kilometrów jak dziś mm...
postaram się(?) zrobić coś jeszcze z tym skubaństwem
ładnie ładnie, dzięki mmm...i co ja biedna poczknę tu
ACHA dziękuję za wiarę w moje siła
:)ciepłoniachy po pachy
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


:)))Tomaszu jak miło z depnięcia
również uszanowanie
mm impresjach impresjach mm..........
choć nie wiem czy to dobrze/źle?
wiersz wiersza mi się chciało ale
słabo to wyglądało(...)gdyby umiała
nie wierzy- trudno;
dzięki, ciepłoniaście
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



mm no trochę tak, z każdym dniem trochę się zmienia amanito
:)dzięki serdeczne i za sweternie? -sam to uszyłeś?:)(zdolny!)
:)ciepłoniaście
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



mm no trochę tak, z każdym dniem trochę się zmienia amanito
:)dzięki serdeczne i za sweternie? -sam to uszyłeś?:)(zdolny!)
:)ciepłoniaście

Bezcena była to uszyłem ;)
Moje kurcze są jakieś sztywne pod tym wzgledem, ciężko mi coś zmienić no bo szkoda tak nagle rezygnować z jakiegoś słowa... a czy to jego wina, że je pomyślałem? ;d
Kozusznie ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



mm no trochę tak, z każdym dniem trochę się zmienia amanito
:)dzięki serdeczne i za sweternie? -sam to uszyłeś?:)(zdolny!)
:)ciepłoniaście

Bezcena była to uszyłem ;)
Moje kurcze są jakieś sztywne pod tym wzgledem, ciężko mi coś zmienić no bo szkoda tak nagle rezygnować z jakiegoś słowa... a czy to jego wina, że je pomyślałem? ;d
Kozusznie ;)
nie wiem co pomyślałeś w każdym razie dzięki , jeśli za jutrem- tzn za śmiercią,
oby czytelne(...), dobrego
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bezcena była to uszyłem ;)
Moje kurcze są jakieś sztywne pod tym wzgledem, ciężko mi coś zmienić no bo szkoda tak nagle rezygnować z jakiegoś słowa... a czy to jego wina, że je pomyślałem? ;d
Kozusznie ;)
nie wiem co pomyślałeś w każdym razie dzięki , jeśli za jutrem- tzn za śmiercią,
oby czytelne(...), dobrego

Jutro wielka niewiadoma, może ktoś odkryje eliksir nieśmiertelności? :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie wiem co pomyślałeś w każdym razie dzięki , jeśli za jutrem- tzn za śmiercią,
oby czytelne(...), dobrego

Jutro wielka niewiadoma, może ktoś odkryje eliksir nieśmiertelności? :)
jest już odkryty poniekąd
napisz o tym

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kocham. Tak, to prawda. Tak mi jakoś. I tak jakoś za oknami tęsknie wieje wiatr. Nie ma cię.   Jesteś?   Spójrz, właśnie podążam ścieżkami myśli, idąc wolno, jakby aleją w parku pewnej przeszłej jesieni.   Wiatr jest wokół, ten szum, co wnika w czaszkę. Ten chorobliwy przesyt nicości, której zimne dłonie obejmują moją twarz.   Przytulam się do niczego.   Lecz, kiedy śnię…   Wiesz, tutaj jest wieczna wiosna. I maj. Ten maj jedyny. Ten maj, który wciąż pachnie zielenią liści i traw po niedawnym deszczu. Ten maj mój jedyny… I te pyłki przelatujące wokół. Przede mną. Wszędzie…   Byłaś tu. Pamiętam.   Stałaś w cieniu tego rozłożystego drzewa. (Chyba dębu. Nie pamiętam) Obejmował cię ramionami. Zamarłem, kiedy wstrząsnęła mną zazdrość. I takie ukłucie w sercu przeszło na wskroś. Przeszedł przez całe ciało prąd niepewności i trwogi.   Zacisnąłem mocno powieki…   Otworzyłem powoli.   Byłaś tam. I byłaś w wirującej aureoli białych dmuchawców. Dostępowałem wniebowstąpienia unoszony w przestwór przesyconego wonią kwiatów powietrza.   Byłaś tam, stojąc do mnie twarzą i w zamyśleniu. Tęsknie przekrzywiając głowę, jakby w oczekiwaniu na pocałunek.   Twoje włosy czarne poplątał wiatr.   Zasłonił oczy.   Odgarnęłaś je nieśpiesznie dłonią.   Te kosmyki niesforne…   I wtedy spojrzałaś na mnie. W twoich oczach szły polami poranne mgły a drobne kropelki osiadały źdźbła, płatki kwiatów, pajęczynę drżącą, subtelną… Srebrny naszyjnik z kryształowych korali…   I dostrzegłem twój uśmiech lekki, prawie niezauważalny.   A jednak tam był! Twój uśmiech…   Żwirową alejką biegły dzieci.   Ich wesoły krzyk, ich świergot. Ich trzepot maleńkich rączek, jakby skrzydełek maleńkich motyli.   Pełno ich tu było. Wszędzie…   Otaczały nas coraz bardziej. I bardziej.   Nie. To nie były dzieci. To były owady, tylko podobne na pierwszy rzut oka do ludzkich istot. Otaczały nas w coraz bardziej szalonym locie z cichym furczeniem przezroczystych skrzydeł.   Faeries… Skrzydlate istoty. Wróżki tajemne.   Drgnęłaś, szybując lekko w powietrzu. Zbliżaliśmy się do siebie. I mimo że było pomiędzy nami jeszcze mnóstwo przestrzeni, to byliśmy już na wyciągnięcie ręki.   Na grubość kartki papieru, źdźbła trawy. Na dotyk...   I byliśmy już. W sobie.   Z ust twoich spijałem chciwie nektar słodyczy, który błyszczał i olśniewał do nieskończoności żaru. Aż do zagubienia…   Tak. Jesteśmy zagubieni.   Próbujemy uciekać, lecz te ucieczki kończą się zazwyczaj w tym samym miejscu oczekiwania.   Ono wraca jak bumerang. W każdym momencie. w każdej chwili zamyślenia…   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-11-28)    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Czyli szaleństwo zakupów zdaje się?
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To miło. Ja Ciebie też.   Ale najbardziej to chyba wnusię lubisz?
    • Taka noc to sprzyja przytuleniom:) skojarzyło mi się z drewnianą chatą:)
    • @KOBIETA     W Twojej ciszy       w Twojej ciszy odnajduję siebie  jakby noc odgarniała włosy ze światła a między nami drżał ten sam ukryty oddech   Twoje słowa spływają po mnie jak ciepła mgła nad miasto i nagle ciemnosć przestaje być ciemna bo niesiesz w niej blask ktorym mnie dotykasz       słodkiej Dominice :)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...