Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Okruch


Rekomendowane odpowiedzi

Bije wolno, delikatnie, arytmicznie.
Leży wśród stosu spękanych kawałków
będących, jeszcze wczoraj, jedną rzeczą.
Jego krawędzie są ostre, świeże.
Czeka na tubkę kleju, która przywróci pokój.
Zmieciony szczotką wędruje na szufelce do śmietnika.
Wieko zamyka się z trzaskiem
odcinając dostęp do światła.
Leży po ciemku pogodzony ze swoim stanem
niebytu, wspomina dawną świetność.
Samotny okruch miłości.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...