W swetrze z poliestru

[Illegal Cocaine]

Po dotyku oczu twych
Śpiewie rozbawionych dłoni
Wiem, że czas leci wbrew naszej woli
Zatrzymaj, zatrzymaj ten pęd
Niech w końcu zobaczę oblicze twe
Niech uchwycę moment ten
Który później przemieni się w sen

Daj mi skosztować świata
Który tak dziwny jest
Tak dziwny, a jednak z nas zrodzony
Nigdy nie pochwycony
Jego oblicze staramy odtworzyć się
Bez ładu, bezradni
Na ekranie ze szkła

Ale świat szklany nie jest
Bezbarwny jego obraz widnieje
W oczach człowieka szarego
Dajcie mu szansę zaczerpnąć powietrza
Z nutką wanilii i goryczą przez nas wyplutą
Z bajek dla dorosłych wysnutą
Bajko, bajko dlaczego kłamiesz?

Na szklanym płótnie swe wdzięki sprzedajesz
Stajesz się nijaka, nijakim chcesz świat pokazać
Ale czy jego ktoś pytał o zdanie
Daliście mu nowe ubranie
Nijak mu ono pasuje
Wręcz całość psuje, oj psuje
Po co wam ta obwoluta cała

On woli nagość swojego ciała
To czego wy się boicie
To czego nie znacie
Przed czym bezustannie ze strachu uciekacie
A to ciągnie was w tę stronę, by
Być innym jak wszyscy, a jednak
Tym samym

Gdzie chcecie skryć jego kolorów tysiące
Z waszego środka tęczą iskrzące
Czemu siebie bezradnym robicie
Czemu krzywdzicie
Świat bezczelnie pchacie do przodu, a sami się cofacie
Tam skąd wyjścia podobno nie dostrzegacie

A on nawet w swetrze tym z poliestru
Swymi cnotami się bawi
Na was patrzy i nie mówi nic choć
Chciałby wiele
Ale nie może, zaszczuci przyjaciele
Bo mówicie, że to jest życie
Że wystarczy na zimę ciepłe przykrycie

Kłamiecie!
Bo więcej chcecie
Chcecie w końcu jego nagość bezduszną
Wszystkie wasze lęki oraz nocne grzeszki na
Światło dzienne wywlekającą
Złapać, pochwycić
Poczuć czym ono jest. Czym jest życie?