Zgłoś

@A.Between   przykro mi : ((( 

Ten mocno pesymistyczny wiersz przemawia do mnie, zakładając subiektywne, egocentryczne postrzeganie świata, czyli on jest, bo go widzimy. Wtedy, jeśli my zginiemy, zginie Ziemia, co całkiem prawdopodobne, ale też katastrofa będzie automatycznie dotyczyła wszystkiego, a więc całego wszechświata, planet, galaktyk. Można to też widzieć, że nasze złe czyny spowodują, że Stwórca, skoro świat stworzył, może zakończyć jego istnienie. To druga możliwość. Trzecia, to podejście powiedzmy fizyczne, naukowe, że my z naszą Ziemią jesteśmy tak mali, że żadne nasze czyny niczego nie spowodują we wszechświecie, a co najwyżej Ziemia zostanie doszczętnie zniszczona.  Reasumując, 2 do 1, że jest po Twojemu:). Pozdrawiam

@Berenika97  od zakończenia II wojny światowej nie było dnia bez wojny. I póki wojna będzie dobrym interesem, biznesem dopóty będą wojny. Metafory zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Piękny wiersz Berenika

@Berenika97 dziękuję     @Robert Witold Gorzkowski  naprawdę?  Wzruszyłam się. Album będzie piękny. Dziękuję           @huzarc, @Łukasz Jurczyk dziękuję

@huzarc Zastanowił mnie ostatni wers, który  brzmi jak wyrok: "Boski dzień zapomina o tym, co widzi mrok". To może być odczytane na wiele sposobów – jako oskarżenie wobec porządku dziennego, który neguje mroczną prawdę, albo jako stwierdzenie nieuchronności tego podziału, albo jeszcze inaczej . Ciekawy wiersz.