Dla Romantyków

[Matmi]

Krwawią ranione do kości dłonie,
od skał tak ostrych, że skóra pęka.
Piję nadzieję, co we mnie płonie,
Po drodze na szczyty czeka udręka.

Choć droga stroma kaleczy okrutnie,
Idę ciągnięty szczytu nagrodą.
Pnę się do góry myśląc butnie:
"Stanę na szczycie! Marzenia powiodą..."

Gdy męka ścieżki prawie zabija,
Myślę o celu ukrytym w chmurach.
Choć promień słońca mnie omija,
Nadzieja ogrzewa w tych ciemnych górach.

Gdy samej grani czubka już sięgam,
Łomocze serce żarem ogarnięte.
Gaśnie, bo tam właśnie spotykam
Na szczycie miast sławy-lustro pęknięte.

[Andrzej Jawień]

Bardzo mi sie podoba ten wiersz...troche 2 pierwsze wersy wg mnie nielogiczne . Pozdrawiam

[Matmi]

Fakt możnaby to składniej napisać, ale chyba nie są aż tak złe. :) Dziękuję za komentarz.

[Matmi]

Dzięki za komentarz. Pozdrowienia :)