Pan Cogito myśli o powrocie

[Przemysław Grajczyński]

Powrót staje się obsesją
Ale nie ma on żadnego związku z przestrzenią
Co bardzo utrudnia jego realizację
Jak powrócić nie robiąc żadnego kroku

Można by przesłać posłańca
Słowo lub zatrudnić do tego zadania
Samą Prawdę
Ale żaden z logosów nie jest
Na teraz wolny wszystkie są
Zajęte igraniem z filozofami

O Prawdzie lepiej nie wspominać
Permanentna depresja

Nie mówiąc już że Powrót nie obejmuje też czasu
Pan Cogito mówiąc ściśle nie ma na niego
Ani minuty choć prawdopodobnie
Będzie mógł skorzystać z kilku tysiącleci

Powrót jest genem lub heglowską ideą
Jest dialektyczny jak życie bochenka kamienia

Pan Cogito odszedł tym samym
Porzucił wszelką władze nad rzeczami
Poczeka aż oddalenie od polityki
I spraw państwa uczyni go
Moralnym na powrót
Nadaremnym naczyniem
Stilosem w rękach boga o niepojętym imieniu