Pejzaż jesienny

[Stary Wierszownik]

Krople deszczu czas leniwie odmierzają.
Czas jesienny, szary, mglisty, smutny czas.
Dookoła pusto, cicho, jakby w raju.
Nie ma ludzi. Mgła otula tylko nas.

Cieniem chmur okryta szczelnie jesteś blisko.
Mgła przysłania twoje oczy, twoje usta.
Chcesz powiedzieć coś, lecz milczysz i to wszystko.
I ta przestrzeń wokół nas jest jakaś pusta.

Na jesiennej twojej twarzy mokre ślady.
Czy ty płaczesz? Czy to krople lecą z góry?
Uśmiechając się, rozjaśniasz pejzaż blady.
Deszcz ozdabia twe policzki dziećmi chmury.

Chociaż wokół wiele chmur zawisło sinych
My przeszkody wszystkie wspólnie pokonamy
I miłością naszą razem zaświecimy
Słońce - to, którego dzisiaj tak szukamy.

[moni mada]

Śliczny wiersz... taki osobisty i pełen uczuć...
Przepiękna puenta...

pozdrawiam

[Stary Wierszownik]

Wyobraź sobie, że to jest piosenka, śpiewana przy gitarze, z różnymi chórkami. Och, śpiewało się kiedyś...

[moni mada]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To tym bardziej mi się podoba :)
Nastrojowo się zrobiło przy tej gitarze...

pozdrawiam