Grzybobranie

[Waclaw Fibrol]

Podgrzybek, maślaczek
prawdziwek malutki
i wszystkie w koszyczek
i koszyk pełniutki..

Tak idąc śpiewałem sobie w lesie
kontent, że echo głos mój niesie
gdy nagle coś takiego wylazło z za krzaka
nie człowiek, nie zwierzę - okropna pokraka

Jak zwierzę futrem pokryty był burym
łapy jak bochny i pazurami zakończone
kiedy tak rycząc spojrzał na mnie z góry
i łapy wyciągnął w moją stronę...

........

Sam jestem chłopem pod powałę
jak matka mi rodzona miła
musiałbym w lesie spotkać wiedźmę
żeby mnie tak przeraziła

Tylko się nie śmiać ze mnie - proszę
że uciekałem - co wyskoczy
rzucając grzyby razem z koszem
gdy zobaczyłem jego oczy…

Niczym są przy nich ślepia lwa
oczy bez uczuć, jak u rekina
on miał żarzące ognie dwa
miejsca na listość w takich nie ma

Do domu miałem ze dwie mile
nic więcej z tego nie pamietam
ale dobiegłem w jedną chwilę
a potwór deptał mi po piętach

Bramą trzasnąłem za plecami
a on pozostał tam za płotem
drapiąc z wściekłości pazurami
i rycząc biegał tam i z powrotem

Już dwa tygodnie od zdarzenia
a wciąż go widzę w moich snach
i ciągle miewam przywidzenia
że mnie po lesie znowu gna

Ja wiem, że w mroku puszczy żyje
i może kogoś napaść w lesie
dziś znów słyszałem go, jak wyje
więc, uważajcie! – kto grzyby niesie