Życie

[Jansie]

"Życie"


Tyle razy, co dzień gonimy za snem
A sen ziścić nie może się w życiu
Bo mało jest życia w życiu

Gdy już przyjdzie mrok i osłoni źrenice
Skróci palce i wypełni cię do cna
To już nie będzie wszechświata

Zostanie on zdematerializowany
Do kolejnych podejść

Bo każda chwila, każdy dzień
Każda wieczność się kończy i
Wszystkie lody topnieją
Gdy nadchodzi biel i światło

Wtedy znów na nowo
Piszemy historię naszego życia
Nakreślając ją palcem
Na nietrwałej konstrukcji
Na piasku, w powietrzu, które
Wciąga nas i przepełnia całego
Wylewając się na otaczający nas system
Złudzeń i wartości

Bo kiedy zdamy sobie sprawę
Z naszej ważności
Już będzie za późno
By się podnieść o własnych siłach

I pozostaną tylko uczucia i przekonania
Życie nie skupia się na istnieniu
Lecz też na naszych celach i wartościach
Które jak plastelina
Jak płaszcz
Jak nasze ręce układają się
Do zaistniałej rzeczywistości

Jacek 15 lat. jest autorem tego wiersza. Byłem w szoku gdy przeczytałem jego treść.

Elbląg, 19.10.2008 r.

[ariel luczynski]

zważywszy na wiek autora tez jestem w szoku.