Taniec wokoło czerwieni

[Wiesław J.K.]

Owinąłem się smutkiem jak kołnierzem
W sam środek serca żalem mierzę
Smutek mnie często w swe szpony bierze
Czy w niego wierzę, czy nie wierzę

Gdy byłem chłopcem chciałem być żołnierzem...
Teraz już nie chcę być żołnierzem
Żołnierz ze śmiercią chodzi w parze
Teraz już o czym innym marzę

Marzenia moje innym poszły szlakiem
I nie tak prosto lecz zygzakiem
Pola obsiane czerwonym makiem
A ja tak myślę, czego są znakiem

Znaki czerwone makiem oblepione
Czy upieczone, czy też kupione
Makowe smutki czerwienią się żalem
A może życie jest karnawałem

A może toczy ono się balem
Tańcząc ze śmiercią kawał za kawałem
Więc tańczmy razem, tańczmy wesoło
Jedna połowa z drugą połową

I ze zdziwienia potrząsając głową
Aż obudzimy się na nowo
Więc tańczmy wszyscy, tańczmy w kolo
Życie jest bezustanną szkołą

Jawa ze snem poszły więc w tany
Dudniąc wokoło jak tarabany
Smutek z radością tańczą jak szalone
Lecz dziwne pary tworzą one

Życie ze śmiercią tańczą jak opętane
Lecz bardzo dziwny jest to taniec
Teraz już wiem dlaczego maki
Czerwienią swoją dają nam znaki

Czerwień jest przecież życia symbolem
Czerwień jest przecież najżywszym kolorem
I wbrew wszystkiemu, wszystkiemu wbrew
Czerwienić zawsze będzie się krew

Z dedykacją dla polskich żołnierzy spod Monte Cassino, Włochy 1944

2001