Żywioł natury

[czarny-tulipan123]

Roztańczył się wiatr pognał liście
błysk błyskawicy przeszył niebu serce.
Nagle odezwały się grzmoty serią salw
łamały się drzewa trzaską zapałek.

Z dnia zrobiła się ciemna noc
wirowało wszystko błędnymi koły.
Z wyciem piskiem echem odbite zło
krążyło złowrogo z pochmurnym licem.

Deszcz lunął namoczył kropidło łzą
kroplami powbijał gałęzie w ziemię.
Przeszedł szybko i nagle ucichł
schował ostre jak brzytwa swoje pazury

Nagły szok gwałtowny poranił ciało
zmył grzechy ściekł po duszy całej.
Bojaźń ustąpiła z promieniem słońca
tępa głucha cisza uśpiła zjawisko.

Było słychać pomruki tej bestii złego
oddechy sapania jakby snem głębinie dnia.
Wiatr zelżał odleciał w inne kąty polom
kopnął chmurki szarości światło odsłonił.

Wszystko odżyło z tego amoku żądzy
świergot ptasich treli z muzy w nutami grał.
Choć wszędzie ruiny zgliszcz powaliny
natura wróciła światu tętno w harmonii.