Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

noc wypoczętą księżyc obudzi
wieczór kominkiem zmysły rozpali
umysł nie musi nagle się trudzić
gasną emocje w blasku latarni

jasności dnia już mówię dobranoc
lecz choć zmęczona nie mogę zasnąć
gdy wnet ma nadejść zbawienne rano
noc ma ochotę koncert swój zacząć

już w kroplach deszczu przejrzy się całe
miasto wciąż tonąc w nieba szarości
lecz wiatr dyrygent pałeczką małą
znak da by zagrać o ton wciąż mocniej

a na żądanie nut wirtuoza
chmury przybędą tak posiwiałe
i deszcz je nagle strugą przekona
by z wiatrem stworzyć swój duet w parze

w uczuć wiraże nastrój się wkradnie
nagła ulewa uderzy w struny
akordy mocne w nocy otchłani
stworzą pod niebem drżąc partyturę

lecz nagle w świtu jasnych objęciach
niejedno śpiące marzenie pryśnie
nostalgia zniknie na do widzenia
obiecaj że ci się jutro przyśnię

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nastrojowy, widać, że Autorka ma do czynienia
z aurą muzyczną:)ciepłoniaście

kiedyś grałam na fortepianie:)pozdr.

:) to pozdrawiam serdecznie delikatnym tchnieniem,
które wypływa z biało- czarnych, a właśnie się zasłuchuję,
nutą etiud Hellera-ciepłoniaście Bernadetto
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



kiedyś grałam na fortepianie:)pozdr.

:) to pozdrawiam serdecznie delikatnym tchnieniem,
które wypływa z biało- czarnych, a właśnie się zasłuchuję,
nutą etiud Hellera-ciepłoniaście Bernadetto

to wobec tego witam pokrewną duszę:)...pozdrawiam ciepło
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



:) to pozdrawiam serdecznie delikatnym tchnieniem,
które wypływa z biało- czarnych, a właśnie się zasłuchuję,
nutą etiud Hellera-ciepłoniaście Bernadetto

to wobec tego witam pokrewną duszę:)...pozdrawiam ciepło

a już nie grasz? graj:) słonecznego dnia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...