Bezradność

[Mariusz Urbaniak]

Czas mojego życia mierzony jest
Odkładanymi zszywkami
Dłonie bezwiednie bębniące w klawiaturę
Zdają się obce.
Nie są moje... o nie
Moje miały dokonać czynów wspaniałych

Nie miały składać kopert ani stawiać pieczątek – nie...
Ktoś je podmienił – to wiem

Jeden dzień, drugi tydzień, trzeci rok
Bez ruchu w tej samej pozycji

Mięśnie zaczynają wiotczeć
Bezużyteczna maska twarzy
Nic nie wyraża
Zamykam się w kręgu obojętności

Zmarła sąsiadka – wiesz?
Ach tak?
Nie umiem współczuć
Boże nie kazałeś kłamać

Widzę ocean martwych dusz
Czy tam podążam?
Nie chcę.
Kiedyś się wyrwę na pewno
Za życia?
... gdy zdążę.