Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

rodzony optymistą
takim i umrę
żyjąc z beznadziei

gdyż prawda
w której trwam
przeczy wszystkiemu
co rozumiem

jesiennym porankiem
zatrzymam powietrze w płucach
i nie zmogę się rozpłakać

światło tego dnia
przeniknie we mnie
odnowi wieczną pamięć
o jednej prawdzie

pogubię każdą myśl
zmarnuję każdą chwilę
uczucia miną
nic nie znajdę
i nie
zatrzymam
wszystko

wszystko będzie policzone

Opublikowano

Ręce mi opadają, jak widzę komentarze bez uzasadnienia. Czytając regulamin, myślałam, że oceny są tu konstruktywne. Niestety, nadzieja matką głupich.

Ja bym na miejscu autora nie brała pod uwagę postów moich poprzedników. Każdy może napisać, że wiersz czy opowiadanie było złe, do kitu, głupie, straszne itp. Trzeba jednak też powiedzieć, dlaczego tak się uważa. Moim poprzednikom do tego daleko.

Nie chcę wywoływać kłótni. Po prostu, jeżeli ktoś daje wiersz, to chce konstruktywnej oceny. I dajmy mu ją, no!

Teraz wiersz

Na samym początku pochwała - może wydać ci się nic nie znacząca, ale ode mnie to duży plus, bo wielką na to zwracam uwagę. Brak interpunkcji i wielkich liter. Przeglądam sobie tutejsze wiersze i widzę, że bardzo często autorzy dają to drugie (na początku wersów), a o tych pierwszych zapominają (specjalnie, oczywiście). Takiemu pisaniu mówię stanowcze "nie".

"rodzony optymistą"

hm, ciekawy zabieg ze zmianą końcówki, bo poprawnie powinno być "rodzony optymista", ale jak wiadomo poezja to nie proza, gdzie takie wyrażenie byłoby błędem, więc można, a nawet powinno się przymknąć na to oko. Ba, można i pogratulować autorowi pomysłowości. Zmiania jednej literki - a jak cieszy!

"żyjąc z beznadziei"

jak mi powiesz, drogi Krzysztofie, że przez przypadek nacisnąłeś "z" zamiast "w", to zamorduję! ;P To nie powinien być przypadek. To ładny wers, bo... taki inny, oryginalny. Tak mi (!) się przynajmniej zdaje.

"gdyż prawda
w której trwam
przeczy wszystkiemu
co rozumiem"

a tą strofą poleciałeś bardzoooooo nisko. Cały czas zmiany literek prysł jak bańka mydlana.

Za prosto, za banalnie. Zdanie wyjęte z kiepskiej prozy. Prozaizacja poezji nie jest czymś złym, ale mi się cholernie nie podoba. Poeta musi mieć naprawdę dobry warsztat o słownictwo, żeby mnie składnią prozy w wierszu zadowolić.

Piszesz wiersze, aby je czytano - świadczy o tym to, że je tutaj dodajesz. Zatem nie piszesz tylko dla siebie. Zatem (!) musisz myśleć o czytelnikach. W prozie byś mógł sobie napisać takie zdanie. W poezji - nie. Ta strofa mogłaby zostać umieszczona na blogu pseudo-poetki-nastolatki ryczącej w swej "tfurczosci" do chłopaka, który ją opuścił. A tam prostactwo wypływa litrami obrzydliwego, nienadające się nazwać napoju. Tu też za mało dajesz czytelnikowi.

"zmogę"

tu, niestety, nic ciekawego nie widzę, więc uznaję za zwykłą literówkę

Dobrze by było, gdybyś wywalił "i" z trzeciej strofy - jest zbędne

"wszystko
wszystko będzie policzone"

powtórzenie całkowicie bez sensu. Wywalić pierwszy wers. Jedynie irytuje

"i nie"

a to to co? W jednym wersie? No bój się Boga, Krzysztof! Przerzutnia całkowicie niepotrzebna. Co takiego niesamowitego jest w "i nie", że dałeś je w osobnym wersie? Mój drogi, odpowiem za ciebie - nic.

"pogubię każdą myśl
zmarnuję każdą chwilę"

kolejne powtórzenie. Gdyby nie "wszystko" pod koniec, to bym ci zaproponowała zamienić drugi wers na "zmarnuję wszystkie chwile"

Hm... Wiersz jest nie najwyższych lotów. Nawet średnich nie jest. Nie sądzę, że by się nadawał na tekst piosenki Dody, bo ona tworzy (czy ktoś jej tam tworzy) o wiele gorsze, ale gdyby miała zacząć śpiewać jakaś jej fanka, to by na debiut jej ten wiersz pasował (zaznaczę dla mniej kumatych, że debiut kiepski).

Mało ciekawa myśl.

Za bardzo chcesz opowiedzieć, co podmiot liryczny czuje. Jakbyś nie ufał czytelnikowi. Błagam cię, uwierz, że oceniający nie są idiotami i potrafią sami dotrzeć do wiersza. Jeżeli nie za pierwszym czytaniem, to za drugim, trzecim itd. Ukrywaj swoje myśli. Twój twór nie jest typowym wyłożeniem kawy na ławę, ale się o to ociera.

Pozdrawiam i życzę lepszych tekstów
Agata Siedlińska

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...