Powrót do „U”

[Artur Konopka]

dedykuje tym którzy wytrwali ....

Czar prysł jak stare lustro,
uciekły wszystkie marzenia.
W koło zrobiło się pusto,
odeszli bez do widzenia

Tylko butelka na stole,
ze mną została nic więcej.
Wspomnienia już nie istnieją,
a życie pełne jest nędzy.

Staczam się coraz niżej.
Wpadam w bagno okrutne.
Czy wyjdę z tego?, pomocy!!
Niech skończą się chwile smutne.

Pragnę twojego powrotu,
słowa otuchy - nic więcej.
Pragnę iść z tobą na spacer,
trzymając się znów za ręce.

Oddałbym wszystko na świecie.
Byś była ze mną kochanie.
Czy przyjdzie kiedyś ta chwila?,
że znowu ze mną zostaniesz.

Czar prysł jak stare lustro,
życie tak mało mnie zmienia.
Chciałbym znów mieć przyjaciół.
Odeszli.. Bez do widzenia

Tylko butelka na stole,
kieliszek, ogórek stary.
Jak bardzo pragnę powrotu,
czy skończą się te koszmary?

W pewnym momencie się budzę.
Nie jestem teraz już smutny.
Znów jesteś przy mnie kochanie.
- Skarbie.
To tylko sen był okrutny.



Artur Konopka