pod rynnami

[Koval_ZNowin]

moknę w deszczu
zanurzasz usta
zaspakajam pragnienie
diamentową ambrozją

spłynąłem ze schodów
prosto pod twoje stopy
przywiązałem sie sznurówką

śpieszysz się koło mnie
zmoknięta jak dalmatyńczyk
dostrzegłem tę kroplę
spadła z oczu wzruszona

czy tylko doceniasz
choć lubimy to oboje
nie oszczędzamy się
wśród świateł
idziemy pod rynną

nad patelnią suszę dłonie
trochę oleju do głowy
przecież miałem parasolkę

[JacekSojan]

jest jakaś beztroska w tym wierszu, coś jak słynna "Deszczowa piosenka" z Fredem Asterem w roli głównej...
nie wiem tylko, jak można zaspokoić pragnienie diamentami, wiem że można tylko boleśnie go zaostrzyć, i choć to tylko porównanie - porównanie jest zgrane już i banalne;

nie wiem, czy ta sztubacka sznorówka konieczna - "przywiązałem się do ciebie"
- i szlus!

kolejna zwrotka przegadana po "dalmatyńczyku" - obyła by się bez takich "wzruszających" świergoleń...

z końcówki wyciągnąć można zręczniej esencję - bardziej jeszcze z zaskoczenia, ale pod warunkiem skreśleń i przemieszczeń szyku zdaniowego...
pozdr. J.S

[Judyt]

fajowo:):) szczególnie puenta to takie uprzytomnienie sobie,
że coś tam podmiot lir. miał w ręce, a tutaj pięknie wyeksponowane
piękno osoby w deszczu kwitnie- tak odczytałam:) ciepłoniaście
(pierwsza jest gotowa zwr.; może te dalmatyńczyki takie pod bajkę)

[Koval_ZNowin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ale te dalmatyńczyki to nie moje słowa więc nie mogę wyrzucic:)
dziękuje za obecnośc, pozdrawiam serdecznie:)

[Judyt]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ale te dalmatyńczyki to nie moje słowa więc nie mogę wyrzucic:)
dziękuje za obecnośc, pozdrawiam serdecznie:)

a to nie wyrzucaj, ciapki też muszą być:):):)

[Koval_ZNowin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ale te dalmatyńczyki to nie moje słowa więc nie mogę wyrzucic:)
dziękuje za obecnośc, pozdrawiam serdecznie:)

a to nie wyrzucaj, ciapki też muszą być:):):)
no właśnie nigdy ich nie za wiele:)