Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

" iks "

Wiktor_Bukowski
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/80353-iks/

Rekomendowane odpowiedzi

Wiktor_Bukowski

Wiktor_Bukowski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Bez obraz kształt na kształt , malowałem horyzont ponad nim .
do spadania z wysokości wierzchołków bliżej … o tak tam na wysokościach . wchodzę w tępy stukot chodników
teraz to rozumniej jako krawężnik , nie zaznaczam spojrzeń – nie z latarniami.
Ty też wiesz – że coś od siebie. Wmówiłeś dopracowanie tekstu – a we mnie to się wewnętrznie bierze – a jednak , niespodziewanie . dobrze już dobrze . dzień na noc.
Niech z siedmiu krasnali jeden z dziesięciu który nie jest wybrany - ukaże zatrzymanie czasu do szkicu – ale żeby statycznie dla zapamiętania szczegółu , i nakładania koloru.
… ot kręci mnie ziemia , dookoła słońca.
A na tacy to w wyobraźni poddanych – jako płaszczyzna , też w trzech wymiarach.
Widzisz ten most - przecina rzekę z góry - tylko dla mrówek. Takim swoim jadem.

I , II
… na to Pierwszy schodzi samą tylko genialnością pomysłu w zapomnienie , na rzut kamieniem , nie dalej od Drugiego , można jeszcze powiedzieć że są tu do pary - prorocy , gwoździe do trumny na krzyż do trumny.
III
Kiedy Trzeci omija Panny staranność ( z tamtych lat ) , dostaje od Drugiego coś w zamian , po nosie na części znamiennie zamienne pierwsze , i mogą się malinować dla słodyczy - opodal też kolce... jakże ? , jakże … ? .
Mojego deptaku upodobań cukrować w tłumie aż do Dziesiątego , ale nie ominę wszystkich , bo warto więcej napisać ,przeto do Dziesiątego – Twojej wypłaty…
IV
wypadanie włosów to już Czwarty i z dala od wszystkich gdzie pieprz rośnie , pamiętam z nim pielęgnowanie plaż morskich oraz wzburzanie fal ku sztormom , zresztą same miłe wspomnienia znad unoszenia błękitu – a kolor oczu tylko w zapomnienie. Książki o nim pisać ale nie tutaj brak miejsc – niezgody charakteru … tylko rzekomo niech będzie , rzecznie i grzecznie . Koniec z Czwartym - dzięki początek … .
V

Po Piątym powiadam wam - same odciski na palce i do stóp , albo stop metali kolorowych na starcie , potrzeba małej igły wielo błędów , uszu igielnych dla lepszego słuchu – ale tylko w przebijanie tych bąbli – no i skóra złazi diabelsko w fiolet ultra. A ja uciekam wtedy w szalej , oj jak gęsto mi było w tych obłokach , nie przypal od lewej do prawej i znowu wokoło Macieja , który do kwadratury .
VI

Wchodzenie w basen razem z Szóstym do studni na szczęście pięć groszy , prosto z papieru w basen , przypomniałem piżmo szpitalne , a to wiadome – na wymioty chimeryków , pięcioksiąg w te grosze , pal go licho dużo dymu z bursztynów i niezbyt obiektywne subiekcje ( w kluczeniu ).
VII

Co do Siódmego to w przeciwieństwach raczej Trzynasty , Ombre , Ombre . takiego pecha w ustach pechu. Na mszy mchem ule zarosły i do pszczół - miodu strumień kraina płynąca – tak jakby , jeszcze mlekiem trochę , klosz na kwiat paproci przeciw zapylaniu.
VIII

Zapytasz : dlaczego ? … ale to Ósmy co gryzie ziemię i nie jest mi bratem – takiej odpowiedzi ze świecą. ( jeszcze trochę – mam bliżej do końca )

IX

Na barykadach mięso armatnie – Dziewiąty był zawsze głodny , szukał kuli u wylotu na wróżenie chyba , może z kart - czasami , herbaciane fusy – to z ambrozji o raju , z nektaru do czorta. A cukiernice pudrować piłą do tanga po korze , drew na opał idzie z dymem – przez jesień w zimę.

X.
Dziesiąty widział jeszcze więcej, z samej góry wychodził na taras opatrzności ran naprzeciw. ( Ja może nie pamiętam. ) może wychodził za dobrze niezauważalnie , rozważniej …
Widzisz ten most - przecina rzekę z góry tylko dla mrówek. Takim swoim jadem.


### XI
Wyjaśnienie : tak się pisze w niechceniu tłumaczeń ,Ty weź rozum zastanów. Plaster na o-błędnik. – słów śmietnik.
Na próg ból wytrzymaj.
bo co masz do powiedzenia , jak weź się w garść , i w morze do piachu na wydmy , barykady ...

Dominika Iks

Dominika Iks

Opublikowano
Opublikowano

Jestem po pierwszym czytaniu. Pora zbyt wczesna, czarna bagienna czeka na doprowadzenie mnie w stan pionizacji fizycznej i umysłowej. Popracuję dzisiaj nad moim IQ. Chwilowo dech wstrzymany, nieinteligentne spojrzenie, tępota skojarzeń. W porze sprzyjającej myśleniu odważę się przeczytać tekst jeszcze raz i podzielić się wrażeniami. Chwilowo chaos (stan mego umysłu).
Ale intryguje. A z drugiej strony... W końcu zawsze jesteśmy dwudenni.

Dominika Iks

Dominika Iks

Opublikowano
Opublikowano

Nie chcę sie powtarzać- ale przyznam , że tekst jest oryginalny. Jednakże zastanawiam się jak go zakwalifikować. Raczej widziałabym go w dziale prozy. Ale to moje subiektywne odczucie. Jest tu pewien rytm, mimo to mam wątpliwości.
Stosujesz bardzo wiele ciekawych metafor, chociaż nie wszystkie są dla mnie czytelne. Tekst wymaga skupienia, na co nie pozwala mi dzisiejszy pęd. Psychodeliczny- tak bym określiła Twój styl. Mnie to pasuje- może z uwagi na silne niezrównoważenie, rozbiegane myśli i obłęd w oczach. Z pewnością intryguje, nie daje spokoju.
Wrażenia ogólne- od strony językowej bardzo smaczny kąsek.
Ale ja jestem tylko prostą czytelniczką.
Tyle mojego skromnego mędrkowania. Pozdrawiam i zanurzam się w slajdach- muszę się pouczyć.
PS.Jedno pytanie- dlaczego taki tytuł? Niewiadoma?
PS2 Skąd inspira?
PS 3 Zastanawia mnie też "Ombre"- znaczenie. Po francusku to niejasność, cień, tajemnica...i coś tam jeszcze. Szukam pewnych zbieżności, wspólnego mianownika.

Wiktor_Bukowski

Wiktor_Bukowski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

co do Bukowskiego to czytać - czytałem nawet kiedyś fanem wielkim byłem ale przestał mi się podobać - szczerze to wyrosłem, tak mi się wydaje,

co do mojego pisania to jakiś referat musiał bym zamieścić tutaj żeby opowiedzieć o inspiracji itd. o czym myślę i jak się wydaje - jednakoż bardziej w stronę czytelnika uderzam - i to właśnie interesuje mnie najpewniej - jak się komu patrzy z różnych perspektyw w to samo miejsce ot co

i lubię psychodelicznie zwłaszcza :) sorrry za składnię - po polsku przepraszam

Dominika Iks

Dominika Iks

Opublikowano
Opublikowano

Ale symbolika,którą stosujesz, liczne przenośnie mogą być nieczytelne lub inaczej odszyfrowane. Zastanawiałam się nawet jakby to wyglądało, gdybyś poniżej umieścił indeks z wyjaśnieniem przez Ciebie pojętych znaczeń.
Myślenie metaforyczne z pewnością jest oznaką inteligencji. Symbolizm natomiast wymaga od czytelnika myślenia, postrzegania, ale i wiedzy. Po trosze układa mi się wszystko w jakąś mglistą całość- z każdym, kolejnym Twoim utworkiem rysuje się szkic stanu ducha.

threepoints

threepoints

Opublikowano
Opublikowano

Bełkot i bohomazy nie zawsze stają się sztuką, ale może dopiero po śmierci Cię docenią, jak zresztą wielu artystów...to tak tytułem riposty.
Słowa może były szorstkie, ale bezpośredni przekaz uważam za najlepszy.
Dalej twierdzę, że brak logiki i spójności.
Pzdr
3p

threepoints

threepoints

Opublikowano
Opublikowano

No to ja idę do przodu...mam nadzieję, że Ty też będziesz szlifował swój diament, tylko żeby od tej mnogości abstracji nie wyszło, że sztuka stanie się siekierką, a siekierka sztuką, bo każdy balon jak się go za dużo nadmucha, to w końcu pęknie.
Kończę już tę dyskusję (tylko czekam jeszcze na twoją odpowiedź), bo przekształciło się to już w zabawę "kto będzie miał ostatnie zdanie" i przypomina mi moją babcię, która zamykając drzwi pokoju musiała jeszcze coś rzec pod nosem :)
Pozdrawiam i życzę udanych lotów.
3p

Wiktor_Bukowski

Wiktor_Bukowski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



z pozdrowieniami dla babci, dmuchanie balonu stryjku zamień na kijek, ale się nie obraź bo mi też coś się przypomina, i mam nadzieje że z tym do przodu co to idziesz :) to gdzieś tam dojdziesz, ja też musiałem coś pod nosem :) analogicznie do tej Pani starszej , tylko że drzwi nie zamykam , bo to otwarte jeszcze . pokój bracie. pokój siostro ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/80353-iks/
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kamil Olszówka
      Zatańczą znów dumni Lechici

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Choć ciemne burzowe chmury, Przecinane skrzącymi błyskawicami, Nasze małe ojczyzny zasnuły, Zwiastunem będąc nieszczęść rozlicznych I wrogich najazdów znakiem złowróżebnym…   Tląca się w nas lechicka duma, Nie pozwala nam zasnąć po nocach, Kiedy dotkliwa na Honorze ujma, Jak robak w duszę się wwierca Każąc nam krzyczeć na cały świat…   O wielkich bitwach naszego oręża, Dziś już zapomnianych przez czas, O wielkiej przeszłości chwalebnych kartach, Zapisanych w całego świata kronikach, By i dziś otuchy nam dodać…   Zatańczą znów dumni Lechici, W sercu rozległych puszcz nieprzystępnych, Sami podobni nieujarzmionym siłom przyrody, Gwałtownym huraganom i wichrom porywistym,   Bowiem przez długie wieki Licznych starć z okrutnymi Germanami, Niszczycielskie były niczym huragany, Chrobrych lechickich plemion najazdy…   Zatańczą znów dumni Lechici, Rozświetlając swe oblicza gorejącymi pochodniami, Sami podobni piorunom skrzącym, Ci niepokorni synowie nocy,   Zaś ich troskliwa matka noc, Przyglądając się czule pogańskim ich tańcom, Ofiaruje chmurne swe oczy szczęścia łzom, Tak podobnym spadającym gwiazdom…   Gdy historia świata znów się zapętli, A kolejne cudne szczęśliwe dni, Podążą nieśpiesznie w objęcia kolejnych nocy, By szeptem tylko przez anioły dosłyszanym, Szczęściem swym z nimi się podzielić,   My dumni z dziada pradziada Lechici, Na straży naszej historii staniemy, Wiernie strzegąc kart jej chlubnych, O których całemu światu opowiemy, Nie szczędząc szczegółów najdrobniejszych,   O wrogich krajów łupieżczych najazdach, Chrobrych wojów pobitych drużynach, Bólu i cierpienia niezliczonych łzach I o Nadziei co w sercach się tliła Nie pozwalając w zwątpienie popaść…   Zatańczą znów dumni Lechici, Swój żywiołowy taniec pogański, Będący hołdem dla wielowiekowych tradycji, Czapkujący odwiecznym prawom natury,   By to co zamierzchłe i dzisiejsze, Świętym praojców tańcem uświęcone, Tej magicznej nocy splotło się razem, Przenikając się z sobą wzajemnie…   Zatańczą znów dumni Lechici, Trzymając się za ręce w kole wielkim, Zamierzchłych pradziejów wierni strażnicy, Zarazem cisi stróże przyszłości,   Tajemniczym, dzikim, żywiołowym tańcem, Wykrzykując całemu światu swe emocje, Wplatając tradycję w losy kolejnych pokoleń, Pielęgnując przodków swych pamięć…   Choć wielkiego świata zakłamani możni, Niezliczonych przestróg historii niepomni, Chełpiąc się swą pogardą dla przeszłości, Tak bardzo butni i pyszni, Zamierzchłe pradzieje mają dziś za nic,   My pośród stołów suto zastawionych, Miodem, piwem i jadłem wszelakim, Wsłuchując się w siwowłosych starców gawędy, Zachwyceni opowieściami z czasów minionych, Marzymy o czynach przodków swych godnych,   By gdy księżyc wzejdzie już w pełni, Pośród śpiewów głośnych i hucznych Wchodząc na wielkie drewniane stoły, Jak i przed wiekami przodkowie nasi, Za pomyślność dni przyszłych wznosimy toasty…   Zatańczą znów dumni Lechici, Wymachując w powietrzu żelaznymi mieczami, W srebrzystego księżyca blasku tajemniczym, Tańczącym także na krawędziach ich ostrzy,   By tak jak ten księżyca blask, Odmalowany na tafli jeziora, Na ich twarzach odmalowała się duma Z przeszłości kurzem zapomnienia pokrytej przez czas…   Zatańczą znów dumni Lechici, Podrzucając ku niebu swe żelazne toporki, Pośród śmiechów radosnych i głośnych, W dzikim tańcu przekomarzań wzajemnych,   By padając tańcem zmęczeni W cieniu prastarych drzew rozłożystych, O pełnych legend czasach zamierzchłych, Snuć wciąż długie swe opowieści…   Gdy załgane światowe elity, Mamiąc nas przebiegłymi obietnicami, Znów zapragną chytrze nas przekupić Byśmy tradycji ojców się wyrzekli… My zuchwale im odpowiemy!   Dumnym synom i córom Lecha, Nie potrzeba fałszywego w świecie uznania, Srebrem ni złotem nie można nas zjednać, Brzękiem mamony kupić naszego poszanowania, Bo cenniejszą nad wszystko nam nasza duma!   Choć świat na przestrogi z przeszłości głuchy, Zaślepiony ułudą nowoczesności, Zdaje się na złamanie karku pędzić, My wielkich przodków swych sławy, Przenigdy się nie wyrzekniemy!   Zatańczą znów dumni Lechici, Na światowej scenie globalnej polityki, Przypominając o krzywdach swych dawnych, O historii ranach niezabliźnionych,   A pogański taniec Lechitów dumnych, Możnym tego świata o sercach parszywych, W czasach przełomowych zda się być Przestrogą wykrzyczaną niewidzialnemu wrogowi…   Zatańczą znów dumni Lechici, Jakby zawieszeni w czasie i przestrzeni, Między przeszłością tlącą się w pamięci, A przyszłością biegnącą w kolejne dni,   By ta sama duma i tradycja, Kształtująca przez wieki kolejne pokolenia, Gdy w przyszłe stulecia podąży czas, Tym co po nas, bezcennym skarbem była…    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Lestek drugi książę Polan z dynastii Piastów     Rozlokowanie osób mówiących językami lechickimi w X wieku na planie współczesnych granic.
    • Wiesław J.K.
      i nic więcej

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Alicja_Wysocka "Dla chcącego nie ma nic trudnego."  Pozdrawiam :-)
    • Wiesław J.K.
      Wiosenność

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Deonix_ W myślach sprawy układają się łatwiej i szybciej. Pozdrawiam wiosennie. :-)
    • kolto
      Jestestwo

      Przez kolto · Opublikowano

      Pomiędzy bytem, a szelestem. Ja jestem; Czynnik bytów przeszłych pomieszanych z deszczem. Ja jestem; Wiele wspomnień, wreszcie; Ja jestem.  
    • Wiesław J.K.
      Zakochać można się tylko raz

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar Prawda Waldku, drugi raz to tylko polubienie.  I w tym jest właśnie wielka różnica pomiędzy prawdziwą miłością, a zakochaniem. To pierwsze trwa długo, to drugie przemija z wiatrem. Pozdrawiam.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...