proch

[Marek Barecki]

wiesz, miało być coś niezwykle przecudaśnego
coś jako wzór, na okaz innym czystością przyobranego
słowa niosły słodycz,słodycz zakryła sedna jądro cierniste
mieliśmy podobno harmonią znaczyć kroki
dni co szczerbatością swych zajarzeń
knują pętli wisielczą sieć
nie wiem dziś nic
nie znam godziny ni dnia
nie odgadnę kim żeśmy w świetle nocy i dnia
wiesz czas ,czyny prawe
lewe
szarobure
do diabła w całocie wzięte
kreślą agonii znak
nie wiesz nic
nie myślę jaskrawo
.......wokół wszędzie proch