Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

co z tym swiatem?

Maciej Szudra
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Maciej Szudra

Maciej Szudra

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Szaroscia odziany,bez uczuc oddany
brudne ulice, krwia splamione
w tym wszystkim milosc tonie
gdzie dobro nasze? gdzie ten swiat,
w ktorym nasz czs plynie jak u
Boga bram,czy to moje marzenie? marzenia ludzi?
gdzies ty i ja? gdzie nasz skromny czysty swiat?
szaroscia odziane te ulice nasze
tam bieda puka tu smierc zaglada
wszysto przeminie a smutek pozostanie
petla na szyje by skaczyc z zyciem,
brak sil brak tchu odejde z tad juz,
te slowa padaja z twych ust
co z tym swiatem dzieje sie juz
cios od zycia kazdy dostaje,
lecz przyjda te dni upragnione
wiec bardzo cie prosze,
sa osoby dla ktorych jestes upragnionym plonem
wiec badz i zyj zeby przyszly nasze dni spragnione

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Lady Mabh

Lady Mabh

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



I właśnie dlatego warto żyć i podnosić się po każdym upadku, po każdym nieudanym skoku. Podnieść się, zacisnąć pięści i iść dalej. Bo jest ktoś kto na nas czeka, kto na nas liczy i w nas wierzy.


**********************************************************

www.mabh.blog.onet.pl
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dagmara Gądek
      nie czeka

      Przez Dagmara Gądek · Opublikowano

      @Amber ha, ha, kawały z rabinami w foli głównej bywają …przewidywalne ;))   Cóż, tutaj samo hasło wywoławcze : rzeka  jest nośnikiem silnego pierwiastka żeńskiego, jego niezależności i świetnych zdolności adaptacyjnych do wciąż nowych uwarunkowań; jak i niesłabnącej potrzeby determinowania nowych sytuacji i otwarcia się na nowe też w sferze emocjonalnej i na to, co sprzyja, służy wręcz ;)) odnawialności  kobiety. Ten ostatni czynnik jest wpisany w naszą konstytucję : kończąc pewne etapy w życiu - w większości nie wracamy już do nich, zrzucamy z siebie jak stare liście, kobieta jest ZAPROGRAMOWANA na samoregenerację, jak drzewo jesienne i to mężczyznom jest trudniej zakończyć ( choćby mentalnie ) pewne kwestie.  Będąc tak wyposażonymi, powinnyśmy wreszcie wsłuchać się we własną energię wewnętrzną i tutaj mam wrażenie, że tylko stereotypy postrzegania kobiet skutkują wciąż łzawą poniekąd -  kobiecą poezją; na szczęście trend jest przełamywany, przyznajemy sobie głos do decydowania o odważnym pisaniu; o cielesności, o własnej decyzyjności i … chociażby o męskich słabościach

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      .   …natomiast wracając do dowcipu, to sądzę że w pokoju rabina byli sami męscy członkowie wspólnoty; a i presja ostatniego słowa została zweryfikowana przez perspektywę uderzenia rzeki życia o most czasu… ;))))   pozdrówki i dzięki ;)
    • violetta
      Kim jestem?

      Przez violetta · Opublikowano

      Ja to się szybciej ogarniam:)
    • Placebo
      Kim jestem?

      Przez Placebo · Opublikowano

      @Leszczym Dzięki.
    • violetta
      Wymarzony sen

      Przez violetta · Opublikowano

      Zagubiona wśród lewkonii od jasno- różowych po fioletowych ciepłem ciebie, miękkością delikatnych dłoni. Idealna łąka tak jak niebieski wieczór, pastelami ułożeni do łóżka na noc obejmujemy się.      
    • Amber
      Dzieci

      Przez Amber · Opublikowano

      @Manek Świetny wiersz i Bettina Wegner. Dzieci zasługują na szacunek. Pozdrawiam.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...