fajny gniocik poprawiony :)

[adolf]

Ci oto dzisiaj, co w grobach leżą
jakże by chcieli rankiem wstać znowu --
Lecz wciska w ziemię zabójca ręką,
tą, którą wciskał ster samolotu.

I nie powstaną - jak wstali wtedy
kiedy do pracy swojej lecieli,
Są dziś jak bajce: zaklęci w wieży -
cicho pląsając – to taniec cieni.

A co tam robią - to ich jest sprawa,
ponoć gniew odciąć chcą ze swej twarzy...
I szczęśliwymi, w promieniach światła
wzlecieć nad męki i zgubić czasy.

Ponoć wciąż szyją ze swoich spojrzeń
Jakby potężne arcy-spojrzenie --
Chcą o swej śmierci szybko zapomnieć
I zbierać światło na odrodzenie!

Tyle się w życiu na wyższych piętrach –
Naoglądali błękitu nieba --
Kiedyś dzieliła ich szyba wielka
Dziś trumny drewno w górę zabiera.

Lecz w dół coś ciągnie... nitka nadpruta,
z szat się anielskich im uwolniła –-
To tylko łezka, gdy ich rodzina
tuż przed odlotem przyszła uściskać.

I lecą smutni, ach jak wesoło-
Bo przecież życie nowe dostaną!
Lecz wtem je człowiek przywiązał po to
by byli duchów chmurą i marą!==!

I co dzień słychać płacze straszliwe -
"ach dajcie nam pójść do niebios domu"
lecz ręka zdrajcy trzyma je chciwie -
"Wasza tragedia – - przyda się komuś…”