Gasić to

[Witold Marek]

z łupin obdzierasz
swoich przyjaciół

w przeciągu umykają
paździerzowe chmury
dialogów

z dala od rynków szlaków
rosną
ze źdźbeł misternie
suche stogi wyrzeczeń

niechybnie uratujesz
wszystkie pełznące istoty
od zapłonu zachcenia

[myślątko]

zagadka ?
ja nie doszłam o czym mówi

[M._Krzywak]

Intrygujące. Dalekie od szablonu, z pomysłem, może krztynkę treściowo przysłonięte, ale to przecież nie chodzi o wywalanie "kawy na ławę". Te słowa płyną, są konkretne, przemyślane i /jakby to napisać.../ wpadają w odbiorcę.
Co do treści - jest to wyzwanie, gdzie trzeba by krok po kroku rozsupływać węzełki. Wiersz skierowany jest do "tego kogoś" (ktoś silny, potężny - może mieć cechy boskie), przy którym rzeczy "ludzkie" (najbardziej charakterystyczna "mowa" - strofa 2) nikną. Słabością zdaje się być pożądanie podkreślone w puncie.
Tak skrótem, ale wiersz jest wg mnie znakomity.
Pozdrawiam.

[teresa943]

niechybnie uratujesz
wszystkie pełznące istoty
od zapłonu zachcenia

Dobry refleksyjny wiersz z pełną nadziei pointą.
Bardzo na tak.
:)
Serdecznie pozdrawiam
-teresa