Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zabrałam je z koca, zwlekając swoje ciało
bezwiednie przyszła na myśl konstelacja
nie było zbyt obfite a raczej wątłe i słabe
przecierało palce , wzięłam na dłoń

nie ulatywało tak samo jak strumienie
z bólu głowy lecz nie takiego jakie bywają
trwa w zawieszeniu i czy zbyt dobrze tak
wyczytało spośród ścieżek, proza życia

teraz tylko korale dziergane, przy mnie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



urzekający układ abstrakcyjnych elementów złożony w prozę życia dzierganą z chwil
i Twoje wprawne piórko...
bardzo...a nawet bardzoooo...
gratuluję
:)))
serdeczności
-teresa
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



urzekający układ abstrakcyjnych elementów złożony w prozę życia dzierganą z chwil
i Twoje wprawne piórko...
bardzo...a nawet bardzoooo...
gratuluję
:)))
serdeczności
-teresa

że co? abstrakcyjnych- a które Krystyno?
czy wprawne to nic mi o tym nie napisało(:dziękuję za obecność i gratulki-to cieszy,
eh no takie cuś całkiem takie z prozy,ciężko mi z tym piórkiem, ciepłoniaście
Opublikowano

Dużo o tym piórku, że takie wątłe i nie ulatuje, coś
jak dusza ludzka:) Wybacz, tak mi się skojarzyło i
zaraz tak wiele rzeczy przyszło mi na myśl:)) Nie gniewaj się, że
tak późno, ale wiesz, jak to jest gdy się jest poza domem:))
Poprawiam się od teraz i pozdrawiam serdecznie:))) EK

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wcale się nie gniewam Ewo; tak, troszkę wiem:)
dziękuję z serca za obecność pod wierchołkiem,
a jak na myśli coś jest to cieszy,
lepiej poźno niż wcale? i dobrze, fajnie,
ooo.. Ewa Kochana, ciepłoniaście
h**p://www.youtube.com/watch?v=jDFsZS6QCwQ&NR=1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Jacek_Suchowicz  Inspiracją jest Cyprian Kamil Norwid- dałam w tagu a dokładnie"  Moja piosnka 2" fragm.   Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą z ziemi przez uszanowanie Dla darów nieba, Tęskno mi, Panie.    Do kraju tego, gdzie winą jest dużą Popsować gniazdo na gruszy bocianie, Bo wszystkim służą, Tęskno mi, Panie.    Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony Są jak odwieczne Chrystusa wyznanie: „Bądź pochwalony!” Tęskno mi, Panie.       
    • @Marek.zak1 ... i to święte słowa :) Pracowałem kiedyś w firmie, gdzie było bardzo dużo delegacji. Pojechał młody żonkoś na taką, wraca i zwierza się mi, że zdradził żonę. Był gdzieś w barze i jakaś kobieta zainicjowała sytuację. Sam stwierdził : nigdy nie spodziewałbym się ,że tak piękna kobieta zwróci na mnie uwagę. Jak mniemam chciała się odegrać na kimś za coś i nic więcej. Zapytałem się więc kolegi: masz do niej telefon, jakiś kontakt? Nie, nie mam. Więc żonie nigdy nic nie mów, ani mru mru. Myślę, że dobrze poradziłem, bo bez sensu rozwaliłby małżeństwo, a nawet gdyby mu żona wybaczyła, to oboje dźwigaliby niepotrzebne brzemię zdrady.  To tak po ludzku, z życia wzięte. Pytanie czy kolega się czegoś nauczył, wyciągnął wnioski na przyszłość ? Tego nie wiem.
    • @[email protected] z tym kłopot. Bo bym ją musiał trzymać w dużej papierowej torbie po chlebie orkiszowym na zakwasie. Ale zapamiętam Twoje słowa na następne spotkanie :)   Dobre !!!!!
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... z taką pewnością naukowca, to powiedziałaś :) Nasuwa mi się inne pytanie teraz w związku z tym. Czy pozwolą na nowe emocje i uczucia na czystym niebie, czy zawsze już to nowe będzie w cieniu? Tak sobie tylko mruczę pod nosem z życiową pokorą dla przeszłości :) dziękuję za czytanie i miłej niedzieli, u mnie pada, ale zielono i ciepło.
    • @Migrena To intymny monolog żałobny, zapis tęsknoty, winy, bezradności i szacunku wobec kogoś, kogo świat nie potrafił unieść, ani on świata. Przejmujący do szpiku, bolesny jak drzazga pod paznokciem duszy. To nie tylko elegia - to świadectwo. I właśnie dlatego tak mnie szczypie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...