Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ostatnia Pieśń Krzyżowca

adolf
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

adolf

adolf

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Nauczyliśmy się w świetle Krzyża żyć,
Teraz się nauczmy ginąć wraz z nim i
Patrzeć przez sztandarów niebieskie ciała
Biec do przodu dalej niż sen pozwala,
Krwią swą przemalować dzień i kopułę
Co dzień ją nakłada, na te nadprute
Nitki wprost ze Słońca, ścieżki, co dla nas!
Szlakiem nieprzetartym, piękniejszym niż stal,
Rdzewiejące wschodem
Jakby wiecznym złotem!
Nie łamcie dziś mieczy - one są kośćmi
Modłów niespełnionych, tymi co poszli
Nie mając przy pasie, ni ciała...[ni] duszy:
My o wybawieni, zbawienia słudzy
Kruszmy swe pancerze, a kto by chciał
Niech zdejmie zbroję, w nią niech sypie piach
Bo nie my idziemy, w Ziemi głębiny
To ziemia już dla nas piętrzy mogiły-
I bardziej się zbliża, a my stoimy...
Kto trafiony, idzie, łączyć się z tymi,
Którzy krzyż swą piersią, przed Złem chronili,
Ci, Którzy się wlali w karty snu, Biblii!

adolf

adolf

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Tak ps. mam pomyśł na poeamt o Krzyżowcu, ale nie będzie archaiczny :)
aresztą mam już wielki pomyśł na poemat, w którym mielivby się zmierzyć wielcy Krzyżowcy wyjęci wporst ze średniowiecza ze współczesną armią i ijej uzbrojenuiem :)))

pozdr.

teresa943

teresa943

Opublikowano
Opublikowano

Adolfie, przeczytałam...tam zdaje się w 8 wersie umknęło "m" - szlakiem?

W tym patetycznym wierszu zawarta jest bardzo głęboka myśl.
"Krzyżowcy" - tu słowo wieloznaczne i daje dużo do myślenia, przynajmniej dla mnie.
Dziękuję za okazję do chwili refleksji.
:)
Serdecznie pozdrawiam
-teresa

adolf

adolf

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



taki mam właśnie plan ;) fajnie, że już teraz pomysłałaś o wieloznacnzości. Mam ochotę na mały poemacik, który odziany w tkaie szaty przeszłe będzie o współczesności mówił

dzięki za wgląd

pozdr.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      fizyka poezji

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @wierszyki Dziękuję za komentarz, choć chyba trochę inaczej to widzę :) "Obserwator" w wierszu to po prostu czytelnik — każdy, kto otwiera książkę i patrzy na słowa, dzięki czemu wiersz staje się sobą. Nie przemycam tu AI ani niczego ponadludzkiego, tylko mówię o tym, co dzieje się między poetą a czytelnikiem - że poezja istnieje w tej przestrzeni między nami, w tym "przeświecaniu" przez szczelinę. Zgadzam się, że poezja nie istnieje w oderwaniu od twórcy — ale też nie istnieje bez tego, kto czyta i w tym sensie jest "stanem kwantowym" - dopiero spotkanie sprawia, że się materializuje. Cieszę się, że wiersz był miły w czytaniu, nawet jeśli się nie zgadzamy :) Ale jako czytelnik masz obsolutne prawo interpretować wszystkie teksty tak, jak uważasz. I to jest też piękne w poezji.  Pozdrawiam serdecznie.  @Waldemar_Talar_TalarZgadzam się z tym. Bardzo dziękuję za czytanie i serdecznie pozdrawiam. :) @tetu Bardzo dziękuję!  I tak, właśnie to! "Inaczej między nami wibruje" — to może najpiękniejsze zdanie o poezji, jakie dziś przeczytałam, bo wiersz to nie obiekt leżący na stole, to pole, które nas łączy i w każdym z nas rezonuje inaczej. Może dlatego wciąż zadajemy pytania i nie mamy odpowiedzi,  bo poezja nie jest odpowiedzią, jest tym pytaniem, które wciąż się zmienia, kiedy przechodzi przez kolejnego czytelnika.  "Fizyka poezji" — określenie dla czegoś, co chciałoby być zmierzone, ale istnieje właśnie w tym wymykaniu się miarom.  Dziękuję! :)
    • E.T.
      westchnienie

      Przez E.T. · Opublikowano

      @lena2_ Zgrabna miniaturka. Życzę sobie więcej takich słownych westchnień.
    • Alicja_Wysocka
      Portret kochanki

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @huzarc To wiersz z gatunku tych, które zostają i dotykają głębi 
    • acatiiia
      Konsystencja (09.11.2021)

      Przez acatiiia · Opublikowano

      @violetta małe firmy mają klimat bardziej domowy, sama teraz w takiej pracuję, inaczej się patrzy na człowieka  @Wiesław J.K. dokładnie, cicho i spokojnie :)) @Annna2 bardziej czuję się zmuszona, tak bym to nazywała  Dziękuję:))
    • Berenika97
      fizyka poezji

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @violetta Bardzo dziękuję! :) Energii jeszcze mi nie brakuje, ale na jak długo? Tego nikt nie wie! :) Pozdrawiam.  @andrewBardzo dziękuję za ten piękny wiersz. Za te krople deszczu w betonowym świecie.                     Serdecznie pozdrawiam.  @Amber  Bardzo dziękuję! Ale mnie zaskoczyłaś takim oryginalnym porównaniem. Czyli fizyka i poezja to dawni kochankowie, którzy udają, że się nie znają. Siedzą teraz przy osobnych stolikach, wymieniają spojrzenia ponad menu, a kelner podaje im danie główne - kwanty z metaforą. :) @Annna2 Serdecznie dziękuję! Pozdrawiam.  @viola arvensis Dziękuję za te słowa — rumieniąc się i to bardzo. Jeszcze raz  dziękuję i pozdrawiam.  @m1234Bardzo dziekuję! Świetnie, że  ta restauracyjna scena nabrała własnego życia! Lubię ten obraz -  nieszczęsny bohater za ścianą z książkami, zegarek nadający s.o.s., a czas stoi w miejscu jak kelner z menu czekający na zamówienie.  Może właśnie tak działa poezja i fizyka razem- jedna mówi "uciekaj", druga "zostań i oblicz", a Ty siedzisz między nimi i zastanawiasz się, kto zapłaci za deser. :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...