W zakompleksionych myślach

[ZORRO57]

Słowo uleci, słowo zaboli oj! Tak dziewczyno
czy jest prawdziwe trudno jest w to uwierzyć,
a teraz wybucha wulkanem przeradza się w zło
zapewne zawiodłaś się, nie raz, nie dwa w miłości.

Życie pokaże, nas nauczy - porani Twoje ego?
że, nie jedna słona łza rozpłynie się w kałuży.
To wszystko złudna iluzja prowadząca do niczego?
to kamuflaż ogólny kryjący prawdziwe sekrety.

To wszystko, co widziałaś, nie jest i prawdą
było tylko teatrzykiem, na pokaz z gry miłości.
Zabolało wiem mocno tak!Teraz to rade poznało.
dotąd nie wiedziało? Czuło coś, a teraz się złości.

Oddal ten ból, żal i łzy z czary z tejże goryczy
osusz łzy z kropli z kwiatów twarzy dla tej rosy.
Niechaj wschodzące słońce Tobie niebem rozbłyśnie
napełni Twoją duszę dla serca w promienie rozgrzeje.

To był tylko telepatyczny przekaz - idący z łączy,
który tylko literom zapisanym w obraz sobie mówi!
Kto odgadnie ową prawdę? Oczom, ale w sercu milczy!
Nie daj się zwieść, bo w obłędne popadniesz kompleksy.

Gdzie ostępem skrywane? Rozkwitnie w kwiat paproci
drzemie szczęście w tych oparach skryte w te mgły.
Otulone w płaszcz się uśmiecha, a Ciebie tylko smuci
otwórz swoje oczy i serce, a otworzą się sezamu bramy.





30-09-2007