Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

krótkie spotkanie, lody i kawa
słowa potokiem płyną pomiędzy
ważysz pytania problemy stawiasz
wiemy o sobie chyba ciut więcej

a w tle ulica szumiąco płynie
warkotem aut i piskiem opon
może chcesz wiersze czytać przy winie
na popa przyjedź - proszę z ochotą

lecz z oczu chmurka zaraz wypływa
mgiełka powagi zasnuwa lico
nie - mówisz cicho - proszę mi wybacz
lecz bardzo lubię być tajemniczą

w świecie pędzącym za złudną chwilą
sentymentalna i nie raz westchniesz
wierszem malujesz gorącą miłość
barwy z palety zawsze niebieskie

Opublikowano
w świecie pędzącym za złudną chwilą
sentymentalna i nie raz westchniesz
wierszem malujesz gorącą miłość
barwy z palety zawsze niebieskie


Jacku, całość liryczna, wzrusza /
a to wyrwałam dla siebie /
bardzooooo :))

serdecznie pozdrawiam
-teresa
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ach jaka miła niespodzianeczka
aż pomyślałam, że może o mnie
złociutkim piórkiem, kaligraficznym
takiego Jacka, trudno zapomnieć

barwy niebieskie, bo jasne nieba
po kawałeczku do zwrotek biorę,
lubię malować - wiem, bohomazy
a zamiast farby używam mrzonek

Dziękuję :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


życie niestety, nie jest poezją
jakże nie kochać niebieskich wzruszeń
psia kość, mam dosyć, nie cierpię prozy
wierszy mi trzeba, poetę muszę...

a za oknem mi grają akordeony
'złoty pierścionek (...) z niebieskim oczkiem na szczęście'

:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


niech mnie poeta kocha za wiersze
albo najlepiej po prostu za nic,
za to, że jestem, (choć to też za coś)
wprost poetycznie, wierszem nie splami

i nie za żarcie, ani koszule
wyprasowane, może być wariat,
może mieć fioła, bo ja mam kota,
ma kochać wierszem, jak nie? do czarta!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



kochanie w wierszach - o tym tu mowa
zażarcie rzucać przenośni dzidą
formy metafor ubierać w słowa
rymem zasłonić codzienny widok

choć czasem można posmyrać piórem
pomiędzy wersy wbić pal ironii
kota pogonić że taki bury
by w rzeczywistość wrócić spokojnie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa Czy łatwo jest odróżnić zwyczajne spotkanie, od tego na które przygotowujemy się przez pół życia, albo i całe? Można. Bo te, na które się przygotowujemy, nigdy nie wyglądają tak, jakbyśmy chcieli, a te drugie często wprost przeciwnie.   Świetny tekst. Szczególnie podobał mi się fragment z listonoszem. 10/10
    • @Leszczym Dziękuję.@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję również :D 
    • @Stracony Bardzo mi się podoba to spostrzeżenie i jest bardzo prawdziwe, życiowe w sposób nawet dalej idący niż to się powszechnie uważa :))
    • Czy łatwo jest odróżnić zwyczajne spotkanie, od tego na które przygotowujemy się przez pół życia, albo i całe? To, na które zbieramy doświadczenia, jak wiano pod związek z jakim przyjdzie nam się mierzyć. Czy obie umówione strony taplają się w podobnych zajęciach, zanim nie otrzymają stopnia mistrzowskiego i nie wpadną na siebie w sposób całkowicie niewytłumaczalny? Dla tych którzy przeżyli coś takiego odpowiedź jest prosta. Tutaj nie ma pomyłek. Nie było możliwości ucieczki i z tą myślą się pozostaje...   Siedzę i zastanawiam się nad tym, co z tego wynikło? Z lat złego, z lat dobrego, z lat potem, z lat przedtem... bo wchodząc w kolejny zakręt, wiem, że potrzebuje kogoś nowego, choć jeszcze nie wiem, kto to będzie. Z kim jeszcze jestem umówiona? Kto jeszcze jest mi coś winien, a komu być może ja coś powinnam wynagrodzić... ?   Wielkie koło się okręca, niektórzy śmią twierdzić, że można się naraz rozstać ze wszystkimi możliwościami i ludźmi . Spłacić tego i owego i nie zaciągnąć żadnych nowych zobowiązań. Na raz – czy to możliwe? Że już nikt o nic nie ma prawa się upomnieć? Że można odciąć pępowinę świata nie rozmnażając się? Nie rozmawiając z kimś? Rozmawiając z kimś za często, zbyt nachalnie... Nie przenosząc wiadomości... jak mucha, albo pszczoła z miejsca na miejsce.   Kto roztrzaska swoje koło zdarzeń i w spokoju usiądzie po środku własnego "em" czekając na śmierć fizyczną? Nawet w oczekiwaniu można sobie powiązać ręce albo nogi. Zawsze przecież do drzwi może zadzwonić listonosz. Jak odbierzesz polecony - to masz nowe zadanie, a jak nie odbierzesz - to może sam będziesz miał możliwość zostać listonoszem... wszak poczuć deszcz, kły wszelkich psów domowych i ludzkie „przyjęcia” na własnej skórze to jest dobra nauczka, za niedocenienie czyjegoś wysiłku. Może dlatego moja babcia zawsze częstowała listonosza talerzem zupy... zupa to też jakaś forma spłaty.   Siedzę nad tekstem, nie moim tekstem... coś mnie przerosło, coś mi wyrosło, coś wyhodowałam nie spodziewając się tego. Płaczę nad tekstem... Czy to dobrze? Podobno łzy szczęścia zawsze są dobre.
    • gdzie się obrócę lub dokąd pójdę to wszędzie żurek serwują mi żurek z jajami z kiełbasą ujdzie lecz ja rosołek wolałbym dziś   a w jednym barze wspaniałe chwile reklama głosi że danie dnia dziś żurek owszem lecz z krokodylem cymes rarytas każdy chęć ma   o takim żurku miss Gesslerowa to tylko może marzyć i śnić przemiła babcia lecz nie ta głowa jej taki pomysł nie może przyjść   więc korzystajcie drodzy z okazji bo jeszcze chwila i krótki czas już chcą zamienić na żurek z bąkiem lecz tego bąka kto złapać ma   a ja uparcie wolę rosołek z bukietem warzyw mięsko i pieprz gdzie wolne smaki bukiet zapachów i wołowiny kawałek jest     Uwaga: Wszelkie podobieństwo osób do sytuacji lub sytuacji do osób jest zupełnie przypadkowe    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...