Cios w Serce Muzy Polskiej

[ZORRO57]

Raz fortepian Chopina wyleciał ręką bruku.
Tak jak to pisał wierszem poeta Kamil Norwid.
Roztrzaskał się tym egoizmom wrogim naszemu.
Jęknął nutami w geniusz z Muzy wirtuozerii.

Dźwięknął z melodii jak dzwon uśpiony w spiż metalu.
Duchem zawiało pamięcią wspomnieniu łzą z kropli.
Ubodło refleksją w prawdzie, nie zginęło życiu.
Zraniło Polskie serca w ten ideał mistrzowi.

Zostało w kronikach - wyryło w złote litery.
Wyrzeźbiło w pomnikach i zapisało na wieki.
Człowieka w to imię i nazwisko w tym kamieniu.

Ale także w świecie z historii dla tej postaci.
Tak do dziś z nami żyje jego święta muzyka
Nie zginęła! I Zawsze nam będzie to królować.