Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Cień

magdalena dalecka-krygier
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

magdalena dalecka-krygier

magdalena dalecka-krygier

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Przechadzał się Cień
Nocą ,
Po parku.
Siadał na ławce.
Stawał za drzewem.
Odmierzał czas
Na starym
Zegarku.
Szybko oddychał,
Patrzył zabójczo,
Usta wykrzywił,
Wyciągnął ręce…
Nie miał nikogo.
Był Sam?
Pamiętał noce.
Wspominał dnie.
Szlochał nad zdjęciem.
Powracał smutek…
Jak sen.
A Cień?
Chodził po parku.
Buty wycierał.
Zgubił już radość,
Przygarnął łzy.
Miał dość!
Złych dni.

Darkowi 22.07.2008.

ZORRO57

ZORRO57

Opublikowano
Opublikowano

magdalena dalecka-krygier;myślę, że tym cieniem byłaś, Ty osobiście.
Zagubiona miłość z jakiś przyczyn. Zostawiona samej sobie szuka wspomnień.itd.itp.
Nawet mi się, ten wiersz podoba.
Pozdr. b;
ZzZ

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Metaforyczne drogi

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Konrad KoperSkoro Los, to "powinien" zaznaczyć.  Przepraszam - nie powinnam się czepiać losu! 
    • Iza-bella
      Wnuczęta

      Przez Iza-bella · Opublikowano

      Fajna sprawa dziadkami być zobaczyć w drzwiach szkraba małego gdy z wizytą przychodzi, do babci, dziadka swojego.   Wiadoma sprawa wszyscy tak mawiają dziadkowie bardziej wnuków niż swoje własne dzieci kochają, więcej czasu dla nich mają.   Gdy się babciom, dziadkiem zostaje niczym ptakowi skrzydła u ramion wyrastają, radość i duma rozpiera, gdy na ten świat przychodzi nasz mały skrzat.   Wnuki wiedzą, że dziadkowi ich kochają bywa czasem, że to wykorzystują, sprawa całkiem błaha jest gdy wnuki latek mało mają.   Nam los dwóch wnuków, urwisów sprawił w tym samym domku sobie mieszkamy, niczym Paweł i Gaweł z bajki znanej, my na dole oni na górze.   Nasz duecik ciągle nas odwiedza, my przed nimi drzwi szeroko otwieramy, bo jak tu nie witać takich skarbów kochanych.   Radości tak wiele nam dają, niczym skowronki czasem śpiewają, babcia zawsze coś słodkiego dla nich ma, dziadek zaś kieszonkowe da.   Taki już wnucząt przywilej póki dziadków mają być oczkiem w ich głowie, bo dziadkowie swoje skarby bardzo kochają.                               K.W.      
    • Berenika97
      δQ = 0

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @RomaCieszymy się bardzo, ale ja nie jestem poetką. Nawet nie lubię tego określenia. Dobraliśmy się jako historyk i fizyk. :)  Najlepszy dobór naturalny pod słońcem. :) 
    • Berenika97
      Anegdotka szpiegowska

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @[email protected]@Omagamoga@Nata_Kruk@Leszczym@obywatelPięknie Wam dziękuję i serdecznie pozdrawiam. :)
    • Benjamin Artur
      Tabletki

      Przez Benjamin Artur · Opublikowano

      Nocą ląduję pomiędzy kanałem, A zlewozmywakiem, obok ogrodu. Więziony wdziękiem pijackiego Smrodu — na Holiday Park Garden.   Nie myślę już dawno, co kiedyś. W sprawczości ląduję bezwładnie, Pomiędzy tym, co wczoraj, a dzisiaj — Bez pieniędzy, skrojony po równo.   Obdarty z ubrań, otruty smogiem, Mijam przechodniów pijanym wzrokiem. Zrywam z gabloty afisze grozy, Zlizuję tabletki jęzorem prozy.   Ścieram z czoła papierem ściernym Okruchy nocy — by kiedyś do mnie Raz jeszcze Zechciały powrócić.      

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...