==Z oka górskiej natury==

[ZORRO57]

Monotonia dnia codziennego w smutnej melancholii
samotne wyrosłe drzewo, na górskiej skarpie z niszy.
Targane wiatrem jęczy, ale stoi wrośnięte w te skały
odpiera wszelkie ataki żywiołów z silnych korzeni.

Czasami je słońce rozgrzeje - deszcz zmoczy z kropli
dotknie ptak z gałęzi ze skrzydła muśnie kręgi zatoczy.
I z sopla zamrozi - zasypie w śnieg w puch otoczy biały
bywa, że z kamienia dostanie z gór - lawina go zrani.

Skąd czerpie ono soki do życia? I pije wody brak tu ziemi
ma swoje sposoby jest uparte i znajduje, coś z natury?
Wciąż rośnie jeszcze się wyciąga i pnie wysoko z gałęzi,

doprawdy zadziwia nas czasami, ten fenomen przyrody.
Jeszcze z wiatrem zaszeleści liściem obsypie kwiatami
w słońcu się wypręży, ale w jakiej symbiozie te więzy?