Porywy Serca

[ZORRO57]

Jak dziwnie nastaje ta chwila
gdy serce się zrywa gwałtownie,
jak dziki rumak chcący z wiatrem się ścigać,
lecz beznadziejne są jego nadzieje?
Cóż, że mnie razi słońca spojrzenie
i czuję ciepło na ciele błogą,
kiedy nie mogę? Objąć przytulić
zabrać ze sobą w zimne wieczory.

Ja nie wiem doprawdy, co mnie opętało?
co mnie, tak chwyta kurczowo za serce?
bo jest w Tobie coś, co mi spać, nie dało?
Choć sen moje powieki - łóżko mi już ścielił.
Niezakłócona cisza skłoniła mnie do rozmyślań
poniosła na skrzydłach uniosła w obłoki,
błądziłem w marzeniach w labiryntach krętych
myśli moje biegły uparcie ku Tobie.

Tam gdzieś? W głębi serca drzemało uczucie.
Budzące się do życia z rozespanych złudzeń,
bym poznał prawdę, co z serca i z duszy?
zbudziłem się zbyt późno, gdy otworzyłem oczy.
J nagle, jak piorun błysnęła myśl skryta
tajona w głębinach mojego serca raną
wybuchła, jak wulkan niesiona lawiną
porwała w odmęty, potargała serce.
Opętała pajęczyną, wyryła w pamięci
wyrzuciła na bezludną wyspę dla miłości.