odległe...

[Bernadetta1]

kiedyś poranny zgrzyt sennej szafy
ze smakiem kawy poemat stworzą
już nie zakłóci mego spokoju
żadne wspomnienie drzemiące obok

spokojnie dojrzę wśród aksamitów
rąbek twej białej zmiętej koszuli
guzik w perłowej swojej oprawie
w kącie gdzieś oko swoje przymruży

symbol przeszłości już raz na zawsze
zamknie przede mną wrota istnienia
a może w starej skrzyni zatrzaśnie
to co istniało tylko w marzeniach?

[teresa943]

Bernadetko, czy to literówka "sojej"? swojej?

wieje straszną melancholią /

symbol przeszłości już raz na zawsze
zamknie przede mną wrota istnienia
a może w starej skrzyni zatrzaśnie
to co istniało tylko w marzeniach?

bez marzeń trudno żyć /
nawet jeśli są w skrzyni, warto zaglądać /
marzenia często spełniają się na miarę pragnień /

:)
serdecznie pozdrawiam
-teresa

[Bernadetta1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dzieki Teresko:)...milo ze zajrzałaś...literówkę poprawiłam:)...tak sobie wrzuciłam ten wierszyk..pewnie do poprawek..pozdr.