Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś

  • Niestety, Twoja zawartość zawiera warunki, na które nie zezwalamy. Edytuj zawartość, aby usunąć wyróżnione poniżej słowa.
    Opcjonalnie możesz dodać wiadomość do zgłoszenia.

    ×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Przywróć formatowanie

      Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

    ×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

    ×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

    ×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @Waldemar_Talar_Talar Świetne fragmenty !!
    • W polu spotkałem dziewczynę. Poszliśmy w kierunku puszczy.   Przy strumieniu rozstaliśmy się.                      … W dali zobaczyłem zjawę : wśród promieni i oparach mgły.                     … Księżniczka wyciągnęła rękę. Wzywała mnie. Dziwnie śpiewała.   Słyszałem też echo i wycie…      
    • List do Diabła   Wiem, że mama mocno płacze, bo obserwuję ją zza ścian. Ale nie mogę do niej wrócić, bo, będąc szczerym, tutaj, między szpitalnymi reflektorami, jest mi o wiele lepiej.   Żyjesz moim ciałem, a ja tkwię w bezruchu. Słysząc dźwięk aparatury i twoje rozmowy o mnie, myślę, dlaczego nadal się mną interesujesz.   Godzinami, w ciemności, obserwowałem przez światło twoją drogę, porównywałem się i pisałem w notatkach medycznych tonę słabej jakości poezji, próbując zrozumieć, dlaczego nie mogę tak żyć.   Nie zdajesz sobie sprawy, jak mocno cenzuruję swoje życie, jak wpływam na odbiór siebie na zewnątrz. I chciałbym ci przekazać, że ciało osoby, na którą patrzysz, trzymając ten list - nie jest mną.    
    • @Simon Tracy dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Amber dziękuję bursztynku @Alicja_Wysocka ależ to musiał być urokliwy widok  Ja do pracy codziennie dojeżdżam rowerem  Deszcz , śnieg, a że mieszkam na obrzeżach miasta to się tej przyrody naoglądam  Pozdrawiam Cię serdecznie
    • @Amber Ten tekst ma bardzo filmową plastykę — jakby światło przetaczało się po twarzy postaci, a cisza była osobnym bohaterem. Podoba mi się, że tutaj melancholia nie jest bierna, tylko wiruje i kształtuje przestrzeń emocji.  Pozdrawiam serdecznie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...