Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zjawiasz się cichutko
jak tchnienie
w migocie promyków
rozczesujesz urazy
wtulone w izolację
splątanych myśli

rozchwiane nie mogą
znaleźć równowagi
w pustostanie
chichocze wiedźma
i kraczą wrony

przepędzasz

znów w jałowej ziemi
kiełkuje uśmiech
tak po prostu

i to wystarczy

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Szalenie miłe są Twoje słowa. Dziękuję.
Radość i życzliwość powraca jak bumerang
i dzielona, ciągle cudownie się rozmnaża.
Jest jej więcej i więcej...
Cieszę się, że mogłam się podzielić.
:)
Serdecznie pozdrawiam
-teresa
Opublikowano

No tak, jak zwykle pieknie pokazałaś ten uśmiech Tereska.
Kiedyś miałem podobny pomysł "pokazać" radość, uśmiech
- taki zaraźliwy, budujący. Kiedyś napewno spróbuję - wzór
już mam:))
Pozdrawiam serdecznie Tereso

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zbyszku, to bardzo dobry pomysł. Spróbuj. Tak mało radości w ludziach.
Dziękuję, że znow jesteś i że spodobał Ci się uśmiech.
:))
Radości!

Serdecznie pozdrawiam
-teresa
Opublikowano

Zgadzam się Tereso
smutek, żal, zaduma itp. są wielką inspiracją poezji
a radość i uśmiech jakoś skromnie goszczą w treści
wierszy. Powiedział bym, że radość chyba trudniej wyrazić w poezji
- czy to nie paradoks?
- może jednak nie?
Prawdę mówiąc nie wiem (jeśli chodzi o poezję)
Również życzę samej radości:)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...