Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kupalnocka

Drax
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Baba_Izba

Baba_Izba

Opublikowano
Opublikowano

A jak się nie umie napisać?
To się też eksperymentalnie - spada!
No i baba spadła i sobie stłukła (okulary).
Serdecznosci Drax:
"wrzask!
to upiorną na ramieniu czuję dłoń wracaj lepiej
spać..."
pora duchów - nastraszyłeś mnie - "lepiej spać",
dobrej nocki!
- baba

Drax

Drax

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dzięki serdeczne za Waszą wielokrotną wizytę i spór. Wszelkie rady cenię i biorę pod uwagę pracując nad nową wersją.

Pozdrawiam,
Drax

P.S. A w sporze muszę jednak wziąć stronę jejmości Baby ;)

Boskie Kalosze

Boskie Kalosze

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Właśnie, po raz kolejny zapytam: czemu po prostu nie napiszesz tego zdaniami?
Co niby treść na tym takiego straci -
czy Baba Izba zachwyciła się wersami, czy tym, co przeczytała?

Pozdrawiam.

(Przy okazji: wersja rymowana, którą umieściłeś osobno, jest gorsza)
Drax

Drax

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Mógłbym napisać to zdaniami. Ale to wymagałoby użycia interpunkcji i ścisłego stosowania reguł gramatyki. W wierszu mogę podejść do słowa swobodniej. Prosiłem Waszmości, żebyś spróbował w pierwszej części powstawiać przecinki i kropki wedle własnego uznania. Podejrzewam, że już choćby jejmość Baba powstawiałaby je inaczej. A przecież już interpunkcja miewa kolosalne znaczenie dla interpretacji (zajmuję sie słowem na codzień, wiem, co mówię ;))

Nie jestem na tyle pyszny, żeby twierdzić, że tu akurat już kropki i przecinki tak, czy inaczej poustawiane miałyby kolosalne znaczenie dla interpretacji. Ale tak, jak napisała jejmość Baba, próbuję, eksperymentuję - nie z tym stylem, bo on jest znany, ale eksperymentuję z własnymi umiejętnościami.

Podsumowując i odpowiadając ściśle na Waszmości pytanie: przez zastosowanie interpunkcji treść - choćby tylko teoretycznie - traci na wieloznaczności.

Poza tym, ciekaw jestem, co próbujesz Waszmość udowodnić. To, że wiersz biały nie ma sensu - jest to tylko proza połamana na wersy? Czy podobny zarzut stawiasz Waść Herbertowi, Różewiczowi i innym wybitnym? Pisałem już, że kiedyś myślałem podobnie: jeśli wiersze to rymowane, bo biały wiersz to pójście na łatwiznę. To już lepiej napisać prozą. Ale z czasem zmieniłem zdanie. Może dojrzałem? Bo chyba faktycnie trudniej dostrzec piękno, sztukę w wierszu białym - surowym, z małą ilością (albo wręcz pozbawionym) ozdobników...

Pozdrawiam,
Drax

Boskie Kalosze

Boskie Kalosze

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Owszem, jeżeli podział na wersy niczemu nie służy. W Twoim tekście nie ma właściwie metafor,
a jeśli to prozaiczne:

- ciemna noc
- przedzieram się (przez bór)
- czar święta
- płonące serca
- świt nie zgasi

Nie ma też przerzutni poetyckiej. Porównaj sobie to co napisałeś proza podzieloną na wersy

znużony poszukiwaniem odkładam pióro
idę do kwiaciarni

a taki np. zapis tego samego:

kwiat paproci

znużony poszukiwaniem o!
...dkładam pióro

idę do kwiaciarni

Ten drugi mógłby być samodzielnym wierszem. Pokazuje ruch, próżne nadzieje
Peela któremu wydaje się, że coś znalazł (o!)
... a tu - znowu nic.

Pozdrawiam.
Boskie Kalosze

Boskie Kalosze

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Odpowiedziałem :) To może jeszcze raz, tyle że bez zbędnych, niczemu nie służących słów:


kwiat paproci

o!
...dkładam pióro

idę do kwiaciarni


Z takiego zapisu już wynika, że Peel znużył się poszukiwaniem i nie trzeba tego pisać.
Czytelnikowi pozostaje zastanowić się:
- może zrozumiał, że nie tam gdzie trzeba go szukał?
- a może właśnie na odwrót: znalazł go ("o!")... i raptem zrozumiał coś ważnego,
że jest sztuczny? Papierowy.

Przeczytaj tą miniaturkę i zastanów się: czy Twój długi tekst wnosi coś więcej
poza opisem niewątpliwie pięknych okoliczności przyrody?
To, co przyjdzie Ci do głowy będzie moją odpowiedzią m.in. na temat interpunkcji :)

Pozdrawiam.
Drax

Drax

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Nie wiem, czy wnosi, nie mnie to oceniać. Faktem jest natomiast, że chciałem w wierszu zawrzeć coś więcej niż tylko znużenie poszukiwaniem. Na ile mi się to udało, to inna sprawa. Być może pogubiłem trochę sens w utworze, który faktycznie jest za długi. Z drugiej strony, chciałem zbuować kilmat, a to siłą rzeczy wymaga miejsca.

Faktycznie, tak mimochodem wstawiłeś interpunkcję, mówiąc przy okazji o czymś innym, że nie zwróciłem na to uwagi. Ale zrobiłeś to w sposób dość oryginalny. Myślę, że inny odbiorca, wstawiłby inaczej. I dlateo wciąż uważam, że rezygnacja z interpunkcji bywa użyteczna i sama w sobie może uzasadnić niechęć do napisania utworu prozą. ;)

Pozdrawiam,
Drax

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • lena2_
      Modlitwa wieczorna

      Przez lena2_ · Opublikowano

      @Migrena dziękuję za uznanie:):) @EsKalisia Dziękuję za refleksję:):) @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję Talarku:) @Berenika97 Pięknie odpowiedziałaś:):) @viola arvensis Violu pięknie Ci dziękuję za Twoją życzliwość:)
    • Dekaos Dondi
      Babciowy Spadek

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      Nigdy nie zapomnę mojej babci, od której wszystko się zaczęło. No więc tak. Opowiem wam o tym wszystkim, ale trochę chaotycznie, bo taka z reguły jestem i zazwyczaj ulubioną tradycję, kultywuję. To znaczy o tym, jak zostałam szczęśliwą żoną i matką, mojego, jak pragnę wierzyć, szczęśliwego ze mną męża. No nie. Matką jestem moich dzieci. Dzisiaj mam taki rajzer fiber, z uwagi na jutrzejszą uroczystość, że gadam jeszcze bardziej chaotycznie, niż ustawa nakazuje. W miarę możności postaram, bajanie streszczać.   Obecnie jestem starą babą, lecz wtedy miałam dwadzieścia wiosen, gdy siedziałam i spozierałam jak reszta rodziny, na babcię, która zapragnęła odczytać testament, póki była jeszcze na fleku. Dziadek w tym czasie już nie żył, a przepustki zza światów nie dostał.    Gdy babcia otwierała kopertę, to cisza nastąpiła jak makiem zasiał, a wszyscy wstrzymali oddechy. Nawet jeden z wujków wstrzymał za długo i umarł, ale to już inna historia.   Tylko miętoszenie papieru było wyraźnie słyszalne i tykanie zegara, który odmierzał czas, do rozpoczęcia odczytu. No wreszcie otwarła i po prostu zaczęła:   – Cały mój majątek zapisuje mojej jedynej wnuczce i nie zamierzam się tłumaczyć, dlaczego – mówiąc to, dotknęła znacząca jednego z wałków na głowie, spowitego w siwych włosach. – A zatem – ciągnęła dalej – wszystko jasne. Mojej kochanej wnuczce – że powtórzę – zapisuje w spadku, jedną sztukę z mojej głowy.   – A my. Dostaniemy co? - zapytała nieśmiało zawiedziona do granic możliwości rodzina. – O ile nam wiadomo…   – Tak. Pstro. Nic wam nie wiadomo – wrzasnęła wzburzona babcia, popatrując wokół cwanym wzrokiem. – Z tego jeszcze co dobrego wyniknie. Jestem o tym święcie przekonana.   Tak się złożyło, że na drugi dzień, babcia odeszła w zaświaty. Została pochowana z wałkami na głowie, lecz nie ze wszystkimi. Jeden ja wyszarpnęłam. Taki fajowy druciany. Pusty w środku. Stosownie przy tym, starodawnie dygając i mówiąc, dziękuję.    Po jakimś czasie – mniej więcej, kilka tygodni po pogrzebie – obudziło mnie o świcie, złowieszcze stukanie pode mną. Tak się normalnie przestraszyłam, że o mało co, a bym się zesikała na jaśka. Ze strachu nie mogłam wstać, by zobaczyć, co to za cholerstwo tak diabelnie stuka. Rodzice akurat wyjechali i byłam sama w domku. Jednocześnie pamiętałam, że gdy kładłam się spać, to trzymałam w ręce papilota czyli spadek, który mi się wysmyknął i pokulał między dość wysokie nóżki, podtrzymujące spanko.     W końcu zebrałam się na odwagę i zajrzałam pod łóżko, doznawszy prawdziwego szoku i kołatania przedsionków. Jakaś wściekła mysz, wlazła do wałka i nie mogła się wydostać. Trzaskała nim po dechach na wszystkie strony. Na dodatek warczała na mnie i spoglądała krwawym, mysim wzrokiem. Byłam tak roztrzęsiona, że zaczęłam się wydzierać i biegać jak opętana, przewracając krzesła i nocną lampkę z ozdobnym szczurem na kloszu.     W końcu otwarłam okno, krzycząc wniebogłosy, że zostałam zaatakowana przez krwiożerczego potwora w zbroi. Tak się akurat złożyło, że przechodził pod oknem, młodzieniec szczególnej urody z hektarami i gdy ujrzał spłoszone dziewczę – czyli mnie – to zakrzyknął, czy potrzebuje pomocy, bo jakby co, to on jest chętny. I tak już jest chętny,  pięćdziesiąt lat. Jutro mamy złote wesele.
    • violetta
      Tkactwo

      Przez violetta · Opublikowano

      @Starzec jak się nadajesz:)
    • Nata_Kruk
      Zegar

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... naprawdę cieszę się, że to właśnie odnalazłeś w treści. Fajnie... bardzo dziękuję za komenatrz. Także pozdrawiam.
    • Dekaos Dondi
      Niezłomność Sowy

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      @Trollformel–Dzięki:)–Zaiste. Tak być mogło, lecz nie mnie, drążyć temat. Moja rola wygasła, gdy skończyłem tekst:)–Pozdrawiam:))

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...