Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Obraz

Vivieen
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/77478-obraz/

Rekomendowane odpowiedzi

Vivieen

Vivieen

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Namaluj mi świat akwarelą
Złote łany, oddzielone papieru bielą

Zlewający się odcień gór
Brązem, tańczy wśród błękitu chmur

Pokaż barwą, siłę słońca
Rozmyj promień,stwórz łunę gorąca

Niechaj muska ciemne knieje
Niech się błękit z żółcią zleje

Płatki kwiatów, pędzlem stwórz
Z trzech kolorów w jeden złóż

Obsyp pola,stawy, łąki
Rozwiń kwiat lub schowaj w pąki

A gdy dzieło skończysz-proszę
Daj mu to, co w sercu nosze

Emu Rouge

Emu Rouge

Opublikowano
Opublikowano

nie, nie, nie...to ze nie cierpię rymów ( a tu są takie mało wymyslne na dodatek "łąki, pąki" jeszcze może "pająki" na trzeciego;p ), nie zmienia faktu ze tak pisac nie mozna!:/
przypomniała mi się Inwokacja "Pana Tadeusza" ...;] i to nie jest komplement;]
mamy XXI wiek, więc ja piękności tego wiersza "w całej ozdobie" nie kupuję...;)
pzdr aga

lubię latawce

lubię latawce

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



momentami przyjemne, jednak za dużo wytartych fraz, typu "błękit chmur", słaby środek - sam goły świat - choć ubrany w piękne kolory - to tylko opisówka. a gdzie miejsce dla wyobraźni?

niemniej jednak, myślę, że da się zrobić coś z tym fantem, np. tak:


namaluj ten sen w akwarelach
ukryj pola w łonie papieru

i pędzlem otrzyj pot gór
który świeci natchnieniem wśród zórz

zerwij mi gałązkę słońca
rozpuść blondu długie pnącza

niechaj muska nagą ziemię
i niech krew w studni szaleje

przykryj łąką świt jak kocem
gdy za krótkie grają noce

rozwiń mnie i schowaj w pąki
wachluj słowem dzieło rąk i

gdy się skończy ranek - proszę
zabij mnie najsłodszym głosem
Baba_Izba

Baba_Izba

Opublikowano
Opublikowano

ha! To jak moje pierwsze wiersze! Skąd ja je znam?
Prawie wszyscy przechodzimy fazy rozwoju, jak motyle.
Każdy wzleci, oby nie jak motyl na krótko.
Ale pisać trzeba, jeśli tylko pisanie sprawia radość i przyjemność.
Reszta przyjdzie - potem.
Kto chce się czegoś nauczyć, to na tym Forum - może odnieść dużo korzysci.
Bardzo szczerze zachęcam do pisania,
z pozdrowieniami
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/77478-obraz/
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Naram-sin
      Pielgrzymi absurdu…

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Historia nieraz wykazała, że wszelkie manifesty, przewroty i rewolucje źle się kończyły dla milionów ludzi, a najokrutniejsze fanatyzmy (do czego nawiązujesz) zrodziły się z niepohamowanej chęci stworzenia nowego wspaniałego świata.       I szły za nim tłumy, bo pozostawał blisko nich, przemawiał skromnymi, prostymi przypowieściami, które brały źródło z ich codziennego życia, a nie grzmiał przy akompaniamencie trąb jerychońskich.   Nie dyskutuję z treścią utworu, możesz zostać nawet apostołem Kościoła Latającego Potwora Spaghetti, mnie nic do tego. Odnoszę się tylko i wyłącznie do formy tekstu. Oczywiście, że znajdą się czytelnicy, którzy zobaczą w wierszu dusze, ziemskie katusze, przebudzenie z ciemności, kajdany, metafizyczny bunt i tym podobny repertuar. Może nawet przypomną sobie, że coś podobnego gdzieś czytali w szkole, o u Mickiewicza na przykład, tam też były katusze, szkieletów ludy, wody trupie - prawie tak, jak tutaj, znaczy drugiego Mickiewicza mamy i co najmniej nową Odę do młodości albo Wielką Improwizację. Niestety, to co w epoce romantyzmu było mocne, świeże, teraz stało się tylko niepasującym, groteskowo prezentującym się kostiumem. Besserwiserem jest Twój podmiot liryczny, takim go napisałeś. Gdybyś go wypuścił na ulicę, zostałby uznany za pijanego lub niespełna rozumu. A to przecież to Ty, jako autor, odpowiadasz za to, co i kogo (w przestrzeni lirycznej) stworzyłeś.    
    • Naram-sin
      Duch

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Im bardziej ktoś usiłował zbawiać ten świat, tym bardziej go psuł.     Ja się bawię jeszcze lepiej.   Nie ma czegoś takiego jak dobry i zły wiersz. Każdy wiersz jest dobry, to czytelnicy bywają źli i z zazdrości nie chcą podziwiać autora. (...) W ogóle wszyscy wielcy artyści byli zaszczuci, więc jeśli Cię krytykują, to jest ostateczny dowód, że jesteś wielkim poetą.- S, Płatek, Dekalog początkującego grafomana.  
    • Naram-sin
      psia psi...

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Zmienia wszystko. Prawda was wyzwoli. Początkiem drogi do odzyskania siebie jest właśnie świadomość tego, co się dzieje, a z osobami toksycznymi (choćby jak ta opisana w wierszu) nie ma kompromisów. Inaczej jest tak, jak piszesz - wampir energetyczny i jego ofiara.
    • Naram-sin
      Zatrzymana w sobie

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      @Domysły Monika Ten jest dobry. Wierzę podmiotce lirycznej w każde jej słowo, w narastające z kolejnymi strofami emocje. Przekaz tym razem niezmącony, oszczędny, słowa nie wyskakują przed szereg, tylko płynnie prowadzą zakończenia przejmującego w swej surowości.
    • Naram-sin
      Dziewczynka i jej zmarszczki

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Mroczny tekst, najprawdopodobniej o traumie z dzieciństwa. W tym wierszu czas nie leczy ran. Starzenie się jest tylko zmianą skóry, jak wylinki, Pozostaje rozdarcie i wyuczona bezradność. W tekście obrazy dobre mieszają się ze słabszymi. Miły (ukochany) trąci myszką. Marny czas, ruiny pamięci, te określenia są tak wyświechtane, że nie mają już w sobie potencjału.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...