Opowieść o pewnej dziewczynie

[A. Morris]

Mieszka na ulicy Słońca
Słońce mieszka w niej
W jej oczach, włosach, uśmiechu
W spojrzeniu, w każdym oddechu
Jest mądra, co robić wie
Zna ciebie i zna mnie

Ma długie nogi i włosy
Jest zgrabna, zwiewna jak mgła
Gdy mówi to wszystkie głosy
Milkną, czakając na znak
Jest mądra, co robić wie
Zna ciebie i zna mnie

Choć zmienne miewa nastroje
Raczej pogodny z niej duch
Uśmiechem potrafi zmiękczyć
Serca najtwardszy lód
Jest mądra, co robić wie
Zna ciebie i zna mnie

Strażniczką dusz jest tysiąca
Czyich? Nie pytaj mnie
Bo kto ją pozna to wpada
Jak owad w pajęczą sieć
Jest mądra, co robić wie
Zna ciebie i zna mnie

Zawładnie duszą, opęta
Zniewoli umysł i sen
Rozerwie serce na strzępy
A potem uśmiechnie się - niewinnie
Jest mądra, co robić wie
Zna ciebie i zna mnie

Wytrwale dąży do celu
Jest mądra, co robić wie
Sprzeciwia się jej niewielu
Dostaje to, czego chce
Jest mądra, wie czego chce
Ma ciebie i ma mnie