Rójka

[Paweł_Kolcaty]

Są mateczniki na plastra skraju,
piękne, dorodne jak z podręcznika.
Najstarsze pszczoły przy nich zostają -
młodsze z królową za chwilę znikną.

Zwiad uczyniły, gdzie poszybować,
zapasy wzięły z rodzinnych kadzi.
Czekają kiedy stara królowa
na nową drogę je poprowadzi.

Nagle z wylotu, w słońcu promiennym,
tysiąc wektorów tryumfem błyska.
Ten wąż gwieździsty, ten smok weselny
to pszczela rójka, co właśnie „wyszła”.

Jakie etiudy i serenady
wyzwolić mogą skrzydła owadzie!
Czarowne dźwięki tej eskapady
usłyszeć możesz, gdy jesteś w sadzie.

Na rozwidleniu młodej jabłoni
zawisły kłębu czarnym pachnidłem...
Mama już biegnie z rojnicą w dłoni,
w drugiej podkurzacz ma i kropidło.

Skropiła rójkę i odymiła,
i jednym wstrząsem zrzuca do skrzynki.
Już pod przykryciem uchodźców trzyma.
I pszczele żądła wyjmuje z ręki.

[Witold_Adam_Rosołowski]

Pawle - chylę czoło - pięknie to napisałeś - nic dodać - nic ująć

serdeczne pozdrówko W_A_R

[Roman Bezet]

Witam Panie Pawle,

aż zazdrość bierze na taką słodycz wspomnień. Opowieść piękna - płynie, maluje, przypomina, czego dziś nie uświadczysz.

Pisze Pan bez eksperymentów formalnych, ale ożywia klasyczną formę wierszowania głównie poprzez oryginalność metafor (wynikających z tematu np.). Ciekaw byłbym opisu jakiejść zwyczajnej zwyczajności :)

Podoba mi się takie pisanie.
pzdr. bezet
ps. Proszę rozważyć możliwość "odświeżenia" tych rzeczy: "w słońcu promiennym", "Czarowne dźwięki".

[Paweł_Kolcaty]

Bardzo sobie cenię pańskie wizyty. "Rójka", a także i "Byłeś ostoją", dość udanie utrwaliły pewne rysy charakterów moich rodziców.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A to mi Pan rzucił wyzwania!
Od pierwszego mógłbym się próbować wykręcić stwierdzeniem, iż zwyczajna zwyczajnośćopisu nie jest warta. ;-) Zaś to drugie jest bodaj jeszcze trudniejsze. :-) Ale postaram się rozważyć.
Dziękuję bardzo,
Kolcaty